از: سرلشکر جیمز وات

به: جیمی کارتر

موضوع: عملیات سری پنجه عقاب  (Operation eagle claw)

در ساعت صفر روز ۲۴ آوریل ۱۹۸۰ (۵ اردیبهشت ۱۳۵۹) با توجه به قوانین مرزبندی کشورها، همراه با هشت بالگرد و شش هواپیما از طریق نقاط کوری که در رادارهای ایران در زمان شاه پهلوی نصب کرده بودیم وارد آسمان ایران شدیم. واقعاً این ایرانی‌ها با خود چه فکری کرده بودند که رادارهایشان را به ما دادند تا برای‌شان نصب کنیم. در همان ابتدای کار یکی از بالگردها در ۱۲۰ کیلومتری راور کرمان دچار نقص فنی شده و ناچاراً فرود آمد و سرنشینان به بالگرد دیگری منتقل شدند که از قضا آن یکی هم ناکار شد. بالگرد دیگری که برای سوخت‌گیری فرود آمده بود نیز دچار نقص فنی شد. در حالی که هنوز عملیات آغاز نشده بود سه فروند بالگرد را از دست دادیم. از دست این اجناس بنجل آمریکایی. با قاطر می‌آمدیم بهتر از این ابوطیاره‌ها بود. واقعاً مانده‌ام که مردم دنیا با چه خیالی برای دفاع از سرزمین‌های خود دل به این آشغال‌ها می‌بندند. کارتر از آنجایی که از وقوع خسارات بیشتر خوف داشت، دستور عقب‌نشینی را صادر کرد، اما سقّ سیاه او کار دست‌مان داد و تا خواستیم به خودمان بجنبیم و از زمین بلند شویم، نفهمیدیم از کجا خوردیم و هواپیما  C-130 به بالگرد CH-53 برخورد کرد و هشت نفر از نیروهای غیورمان متأسفانه در این حادثه کز خوردند و مابقی، خود را به ناو نیمیتز رساندند و پنج بالگرد دیگر را نیروهای اشغالگر و مزدور ایران تصرف کردند.

طبق گزارشات حاصله، عامل شکست، توفان شن اعلام شده است، ولی ما به همه گفته‌ایم که از سه تیپ به همراه بیست جنگنده، ۳۵ بالگرد و ۸۰ تانک شکست خورده ایم که تلفات زیادی را نیز به آنان تحمیل کردیم. شما نیز همین را بگویید.

ارادتمند جیمز