رابطه احتمالی موجود بین «قضاوت کردن» (verdict) و «شارژر سوزنی موبایل» (mobile needle charger) اولین بار به ذهن یک فیلمساز فنلاندی رسید که برای پیدا کردن لوکیش به پاساژ علاءالدین آمده بود. این فیلمساز «استفان اویل» (۱۹۵۶-۲۰۱۴) نام داشت و از طرف خواهر پادشاه قطر یک وام بلاعوض گرفته بود تا در ایران فیلمی درباره اقتصاد غیرنفتی بسازد. اویل که به شدت به استفاده از کالای تولید کشورش اعتقاد داشت از گوشی نوکیا استفاده می‌کرد و بنابراین وقتی شارژ گوشی‌اش تمام شد، چاره‌ای نداشت جز اینکه به دنبال شارژر سوزنی بگردد. تلاش ناکام او در این پاساژ برای پیدا کردن یک شارژر سوزنی اصل که ساخت تایوان نباشد موجب شد تا اولین جرقه‌ها درباره ارتباط این دو مقوله به ذهنش برسد.

اویل بعدها در کتابش نوشت: کسی که تا حالا حتی یکبار دنبال شارژر سوزنی نگشته اما درباره قضاوت نکردن حرف می‌زند، مانند کسی است که حتی یکبار در دستشویی با شیر آب سرد و گرم اشتباهی مواجه نشده اما درباره اعتماد صحبت می‌کند» (blue or red in WC, nashre shahr, page 96).

چند سال بعد که اولویت‌های سینمایی خواهر امیر قطر از اقتصاد غیرنفتی به خشونت تغییر کرد و وام‌های بلاعوضش بجای اویل به دیگر فیلمسازان داده شد (asghar farhadi 2015)، اویل لاجرم فیلمسازی را رها کرد و به کارهای نظری پیرامون نسبت قضاوت کردن و سایر اجزای موبایل پرداخت. «قضاوت و قاب ژله‌ای» و همچنین «قضاوت و شارژ دو هزار تومانی ایرانسل» از جمله آثار او در این دوره هستند. (samservice, shobeh amirbahador)

مشاهدات تجربی ثابت کرده است که پراکندگی آدم‌هایی که اهل قضاوت کردن هستند نسبت مستقیم دارد با تعداد افرادی دارند که از شارژر سوزنی استفاده می‌کنند. (adel ferdosipoor 2011) همچنین کسانی که همسرانشان بیش از روزی دو بار موبایلشان را با شارژر سوزنی شارژ می‌کنند بیش از بقیه افراد در معرض قضاوت و سوء ظن همسرشان هستند.(manijhe hekmat, 1997) همچنین سازمان جهانی یونسکو در گزارش سال ۲۰۱۶ خود اعلام کرد که حداقل ۷۸ مورد خشونت علیه زنان ثبت شده است که در آن مردها با سیم شارژر سوزنی همسرانشان را زده‌اند.(ماهنامه مهرنامه، شماره ۱۴، آبان ۱۳۹۱، محمد قوچانی، مقاله شیخ و سید و شارژر سوزنی).

همه این موارد ثابت می‌کند که آنچه در روز پنجم جشنواره سی و پنجم و در فیلم «انزوا» درباره نسبت شارژر سوزنی و مسئله قضاوت کردن دیدیم نه تنها یک مبنای علمی دارد بلکه از تاییدات تجربی (experimental) نیز بهره می‌برد. در این فیلم مرد به دنبال شارژر سوزنی است تا موبایل همسر فوت شده‌اش را چک کند و پی به خیانت احتمالی او ببرد. مدتی که مرد به دنبال شارژر است مدام بر شک و تردیدهایش اضافه می‌شود تا اینکه با دست پیدا کردن به شارژر تقریباً مطمئن می‌شود که همسرش خطاکار است اما نهایتاً وقتی گوشی شارژ می‌شود دیگر ارتباطی بین مرد و شارژر وجود ندارد،  ناگهان حقایق بر او آشکار شده و پی به اشتباه خود در قضاوت کردن همسرش می‌برد. با توجه به از دور خارج شدن شارژرهای سنتی در آینده‌ای نزدیک، کنکاش پیرامون رابطه قضاوت کردن با «پاوربانک» چیزی است که انتظار می‌رود در فیلم‌های بعدی این فیلمساز شاهدش باشیم.