از مجری‌هایی استفاده کنید که کودکیِ متفاوتی داشته‌اند، از همان دماغ آویزان‌ها و بچه تخس‌هایی که هیچ کس حریفشان نبود و هر چقدر کتک می‌خوردند، می‌گفتند دردمان نیامد. اینها مجری‏‌های موفقی خواهند بود

گوسفند: ببین یه آشنا دارم میگم برات هشتگ «نه به حلیم بوقلمونِ صبح جمعه» بزنه، یه جا هم جلوی وانت برات سراغ دارم اکازیون، اونم مهمون خودم باش.

کسی که «تذکره المقامات» را با آن نثر قدیمی و چفت و بست دار نوشته و به قدری آنطور گل کرده و باعث شده بود تا بعد از آن هرگونه تلاش دیگران برای نوشتن تذکره عبث جلوه کند، چیزهایی نوشته بود در «غلاغه به خونه اش نرسید» که در نگاه اول سادگی‌اش مثل پتک می‌خورد توی صورت مخاطب.

این روزها که رب گوجه خودش یک چاشنی لاکچری محسوب می شود، لااقل از یک سلبریتی دعوت کنید تا دیگ پخت رب را یک هم بزند بلکه آدم دلش بیاید ۲۰هزار تومن برای رب بدهد

هفت هشت‌تا کتاب تست شیمی و نمیدونم چیفرانسیل خریدم پولش شد اندازه‌ی یک ماه حقوقم! شانس آوردم تا سر برج چیزی نمونده وگرنه باید با نون و کتاب دووم میاوردیم!