مریدان وی را بگفتند:" یا شیخ ما کفایت کنیم وی را از جامه. شیخ بگفت:" اظهار ملولی، ما را کفایت است و عمل،  مارا شقاوت"

از دسته صیفی جات بود و کسی قاطی میوه‌ها حسابش نمی‌کرد و محل سیر هم بهش نمی‌گذاشت! در ابتدای کارش آورده اند که سرخ کرده‌اش در غذا زیر دندان لیزمی‌خورد. پس با وجود سرشاری از خاصیت و گرفتن بوهای نامطبوع ( فقط درحوزه آشپزی!) اجر و قربی درمیان خلق نداشت،

ابراز نگرانی میکنم از اینکه عربستان جانم این شیرین دلربا (قربان دلارهای نفتی اش، قربان قتل عامهای مشتی اش، فدای فتواهای مفتِ آن مفتی اش )مجبور شود علیرغم اینکه هم چون زیبای خفته ای گوش مخملی دریمن گیر کرده بیاید کمک پیکارجوهای خداجو،زحمتش دو چندان بشود.