حسن همینطور راه می‌رود. کم‌کم در اثر تنهایی و خلوت گزینی و انس با طبیعت و شکست عشقی و البته نخوردن فست فود و نوشابه، حالت‌های عرفانی در حسن ایجاد می‌شود. او 20 دقیقه دیگر هم همچنان راه می‌رود و در راه دور خودش می‌چرخد و شعر می‌خواند و با دهنش صداهای عرفانی در می‌آورد.