«مو، لای درز فلسفه» عنوانی است جذاب در راستای معرفی کتابی فلسفی به زبان طنز از اردلان عطارپور، روزنامه نگار تقریباً سیاسی. وی با بهره گیری از حس شوخ طبعی و طنزپردازی در نگارش کتاب خود با کنایه زدن به جملات فیلسوفان بزرگی چون سقراط، دکارت، نیچه و خیلی های دیگر به صورت کاملاَ غیرمستقیم عقاید این بزرگان را به خواننده می آموزد و چه بسا از این امکان بصورت محسوسی برای بیان مشکلات جامعه و مسائل روزمره ی ما نیز استفاده می کند.

«مو لای درز فلسفه» از معدود کتابهای فلسفی است که نثرش خشک و سنگین نبوده و با بیان ساده و روان خود می تواند مقدمه ای باشد برای روی آوردن علاقه مندان و مخاطبان به این نوع طنز نوشتاری.

عطارپور پیش از این تألیف کتابهایی همچون «تائو ته چینگ » و «هفت خط ز جام حافظ» را در کارنامه ی هنری خود داشته است.
شایان ذکر است که این اثر متفاوت از سوی انتشارات نشر علم برای اولین بار در سال۱۳۹۱ با تیراژ ۲۲۰۰ نسخه و با قیمت ۴۵۰۰ تومان منتشر و روانه ی بازاز کتاب شد.
از اینرو ما خواندن این کتاب طنز فلسفی را به شدت به شما عزیزان توصیه می نمائیم.

بخشی از کتاب

درباره ی گالیله

گردش داریم تا گردش

میلیاردها نفر روی زمینی راه می رفتند که ثابت می نمود. اما در واقع حرکت داشت. حرکتش هم تند بود، تا گالیله فریاد کرد: مردم! زمین می گردد.
اولین عکسل العمل در مقابل این حرف این بود: اگر زمین می گردد که همه باید دچار سرگیجه باشیم.

یکی دیگر گفت: نمی شود: که اشرف مخلوقات باشیم ولی خود و سکونتگاهمان به دور یک چیز دیگر بگردد.

پاپ در یک سخنرانی مجلل گفت: نه، زمین نمی گردد، اگر می گشت می گفتم.

یکی از کشیش های بلندپایه گفت: گالیله فکر می کند همین که بگوید زمین می گردد، واقعاً زمین می گردد.

عده ای هم با اشاره به اینکه گالیله در مشروبخواری زیاده روی می کرده گفتند: اینها همه ثمره اسراف در خوردن شراب است. وقتی کسی بیش از حد بخورد، نه فقط زمین، که همه چیز می گردد.

یکی از کلامیون گفت: زمین جای سکونت ماست و در جای مسطح بهتر می توان زندگی کرد.

تازه داماد به عروسش گفت: عزیزم اگر زمین می گردد دیگر ما برای گردش ماه عسل به کجا برویم

…