راه راه: رفیع افتخار «کت ولیعهدی» را که دربرگیرنده شش داستان با محوریت انقلاب ویژه نوجوانان است، نوشت.

به گفته نویسنده، این شش داستان دارای رگه‌های طنز است و حوادث داستان‌های آن به قبل از سال ۱۳۵۷ و ماجراهای انقلاب برمی‌گردد.

افتخار با تاکید بر این‌که نوشتن داستان‌هایی با مضمون انقلاب برای نوجوانان باید با ظرافت خاصی و متناسب با سن مخاطب نگاشته شوند، گفت: در داستان‌های این مجموعه سعی کرده‌ام با ورود به فضاهای جدید تم و موضوع را برای نوجوانان دلپذیر کنم و در برخی از داستان‌ها از عنصر تخیل استفاده کرده‌ام. همچنین رفت و برگشت‌های تاریخی در بعضی داستان‌های این مجموعه دیده می‌شود.
انتشارات به نشر مسئولیت نشر این مجموعه را به عهده دارد. رفیع افتخار در حال حاضر روی مجموعه داستان طنزی ویژه نوجوانان متمرکز است. این مجموعه شامل ۱۴ داستان کوتاه طنز است.

 
رمان‌های «بی‌نام» و «مسیر زرد» و مجموعه داستان‌ کوتاه «از خودت بنویس» از دیگر نوشته‌های این نویسنده مراحل چاپ خود را می‌گذرانند. «بی‌نام» رمانی با موضوع بیماری ام اس است که اولین رمان تلخ این طنزنویس به شمار می‌آید. مهتاب ۳۵ ساله و آتوسا ۱۸ ساله از شخصیت‌های اصلی این رمان هستند که هر دو به بیماری مذکور مبتلا هستند. «بی‌نام» با شخصیت زنان گره خورده و در ۲۰ فصل نوشته شده است.

«مسیر زرد» یکی دیگر از آثار این نویسنده است که در ژانر فانتزی با موضوع زیست‌محیطی نوشته شده است. موضوع این رمان به اولین آشنایی نویسنده با مرحوم قیصر امین پور در اردوی رامسر زمانی که کلاس دوم راهنمایی بود، برمی‌گردد. «از خودت بنویس» او نیز مجموعه داستان کوتاه نوجوانانه‌ای مشتمل بر هشت داستان رئال ویژه کودکان سال‌های پایان دبستان و دوره راهنمایی است. «پسرک و کتابدار»، «بامعرفت» و «هیولا» برخی از داستان‌های این مجموعه‌اند.

 
«بنفشه ها هم می‌خندند» نوشته افتخار نیز در انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده است. همچنین رمان «تپش» این نویسنده با موضوع دفاع مقدس مراحل نهایی چاپ خود را در کانون می‌گذراند. او پیش‌تر درباره این رمان خود گفته بود: در این رمان تلاش شده تا با پرهیز از پرداختن به مباحث هولناک جنگ و با اتکا به مباحث پشت جبهه، رمانی خواندنی نوشته شود. شخصیت محوری این رمان نوجوانی به نام میلاد است که در دوره موشک‌باران همراه با مادربزرگش به تهران مهاجرت می‌کند، اما در آن‌جا هم مادربزرگش را که تنها حامی‌اش بوده، از دست می‌دهد.
به گفته‌ افتخار، این رمان با پرهیز از حرکت در مسیری خطی به شیرینی‌ها در کنار تلخی‌های ایام می‌پردازد و مناسب با سن و سال مخاطب آن یعنی نوجوانان طراحی و نوشته شده است.