راه راه: تقریبا تمام کشورهایی که با پاسپورت ایرانی می­شود رفت، بخشی از ایران قدیم هستند! یعنی اگر سلسله دراز­کش و ذی‏شرف‏نمای قاجار، زحمت نکشیده بود و ایران سابق را تکه – پاره نفرموده بود، الان همین چند تا کشور باقی مانده را هم نداشتیم که با پاسپورتمان برویم و باید قشنگ کرکره‌ی وزارت فخیمه خارجه را می‌کشیدیم پایین و به عنوان آخرین اقدام دیپلماتیک، استفاده از پاسپورت را محکوم می‏کردیم.

البته پر بیراه هم نبود، هیچ می‌دانید با تغییر کاربری املاک بلااستفاده‌ی تحت تملک وزارت خارجه، چند نفر سر کار می‌رفتند؟ اگر بی­انصاف نباشیم، در حال حاضر هم عده‌ای در آنجا سرِکار هستند ولی طبیعتاً در آن صورت، تعدادشان خیلی افزایش می­یافت و به هفتصدهزار نزدیک می‏شد.

از شما چه پنهان، حالا هم دیر نشده است، بیاییم تا همین چهار کشور باقیمانده هم از لیست عزت پاسپورتمان حذف نشده‌اند، چاره‌ای بیاندیشیم.

پیشنهاد ما پاسپورت استانی است! بله، برای اینکه آرزو به دل نمانده و بالاخره پاسپورتمان را یک جایی خرج کنیم، بهتر است از آن برای تردد بین استانها استفاده کنیم. به جان خودمان، این قاجارها اگر دو سال دیگر حکومتشان کش می‌آمد، همین شیراز و اصفهان خودمان امروز به ما ویزا نمی‌دادند برویم حافظیه یا منارجنبان. قدردان باشیم!