البته درست است که مسئولین سابق مملکت باید سر پیری بازنشسته شوند، کار را به جوان‌ترها بسپارند و فکر جواب نکیر و منکر باشند؛ ولی خدایی رفتن به آن دنیا بدون درک مناصب بالاتر این دنیا هم ضدحال است.
پس اگر مسئولی هستید که آخر‌عمری شما را با کاردک از پست و مقام جدا کرده‌اند، به جای از دست دادن روحیه و تدارک دو‌وجب قبر و رد مظالم و از این جور سوسول‌بازی‌ها، به همه نشان بدهید که کور خوانده‌اند و نه تنها بنچاق سند منصب قبلی منگوله‌دار به نام خودتان است بلکه یک چیزی هم باید بگذارند رویش و برگردانند. چطوری؟ اینطوری:

۱. به صدر‌اخبار بروید
همان‌گونه که می‌دانید «صدر اخبار» جای بسیار خوب و گرم و نرمی است و آدم می‌تواند از آن بالا به سمت مناصب مختلف بال بگشاید. هیچوقت نباید از آنجا پایین آمده و لای خبرها گم بشوید. پس هر هفته ویدیویی از خودتان پر کنید و در آن به زمین و زمان حمله بنمایید. یادتان باشد که با هر روش ممکن باید از شهرت خودتان صیانت کنید حتی اگر با تف کردن در چاه زم‌زم باشد.

۲. بقیه را از سر راه بردارید
اصولاً مناصب و جایگاه‌ها ارث پدری شماست و حضور دیگران و موی دماغ شدن‌شان برای شما، ناشی از بی‌تربیتی و جایگاه‌نشناسی‌شان می‌باشد. سعی کنید دیگران را با زبان خوش از این محدوده‌ها خارج کنید. اگر رفت که هیچ. اگر نه عکسی، صوتی، فیلم عروسی‌ای، چیزی ول دهید وسط تا طرف از آن جایگاه با مخ بخورد به زمین گرم.

۳. جایگاه را بیاورید پیش خودتان
هر پست و منصب گنده، پر از پستک‌ها و منصبک‌های کوچولوتر است. در زمان مسئولیت هرچی داماد و دخترخاله و چاکر و دست‌بوس دارید با کامیون بیاورید و در این نقاط بکارید و بگذارید قشنگ ریشه بدواند. با این روش موقع برداشتن شما می‌بینند که پنجاه نفر دیگر به شما چسبیده‌اند و عن‌قریب است که کل جایگاه از جا کنده و منهدم شود و لذا بی‌خیال خواهد شد. حتی اگر یک جوری برتان دارند باز آنجا در تملک شما باقی می‌ماند.

۴. خودتان را بزنید
هر جا دعوا باشد ملت جمع می‌شوند ببینند چه خبر است و حتی‌الامکان دو طرف را از هم جدا کنند. حالا اگر شما خودتان را بزنید، هم مردم را دور خودتان جمع می‌کنید و هم طبیعتاً کسی نمی‌تواند خودتان را از خودتان جدا کند. اما اگر خیلی درد داشت می‌توانید به جای خودتان مثلاً مملکت خودتان، نیروهای نظامی خودتان یا مسئولان بعد از خودتان را بزنید.

۵. مظلوم‌نمایی کنید
مردم آدم‌های مظلوم را دوست دارند. شما می‌توانید چند دشمن فرضی گردن‌کلفت (مثلا تندروها، جلیلی، چین، روسیه و …) و درست کنید و همه ناکامی‌های‌تان را گردن آنها بیندازید. اگر بتوانید یک جوری این‌ها را با اسرائیل و عربستان سعودی و داعش و … یک‌کاسه کنید دیگر بهتر. نگران شعور مخاطب هم نباشید. به مردم بگویید هر بلا و مصیبتی که سرشان آمده زیر سر اینهاست.

۶. تیم بسازید
داماد و دست‌بوس‌ها بود که بالا گفتیم؟ بگویید هر کدام سی چهل اکانت بزنند و روزی شصت و پنج بار از شما تعریف و تمجید کنند جوری که هرکس وارد تایم‌لاین شد خوف برش دارد. (فاکتور این فعالیت‌ها را هم نگه دارند بعدا حساب کنید.)

۷. فکر آخرت‌تان نباشید
آخ ببخشید، این را باید اول می‌گفتم. اصولاً فکر کردن به آخرت و روز قیامت مانع تلاش برای گرفتن مناصب مهم است. اگر می‌خواهید به جایگاه‌های بالا برسید اول دین و انصاف و وجدان و اینجور چیزها را عین سانترفیوژهای فردو بکنید و بیاندازید دور. داخل قلب‌تان هم مثل قلب راکتور اراک سیمان بریزید که سفت شود و موقع دری‌وری گفتن نلرزد!