بچه‌تر از الآنم که بودم فکر می‌کردم علما انواع مختلفی دارند. مثلا آیت‌الله کمپانی در کار تجارت بوده و کمپانیِ اقتصادی داشته و طی فتح آندلس و صادرات به اروپا همانجا ماندگار شدند. طی ‌سال‌ها  و در پی جنگ‌های صلیبی اولادش از علم فاصله گرفتند و به ورزش روی آوردند. چرا همچین فکری می‌کردم؟ چون با خودم می‌گفتم کمپانی که مثل حسینی و احمدی و محمدی رواج ندارد که بگوییم تشابه فامیلی است. حتما وینسنت کمپانی سرمربی بایرن مونیخ از نوادگان این عالم بزرگوار هست..

علامه مجلسی هم از این قاعده کج فهمی من مستثنا نبود. به گمانم از این آخوندهای باکلاس بوده که عبا و قبا و نعلینشان هوش از سر انسان می‌برد. طره‌ی گیسویش از زیر عمامه بیرون می‌زده و دلبری می‌کرده است. یک علامه‌ی مجلسی تمام عیار که در تاریخ ماندگار شده است. در اسم نمانیم. فقط برای اینکه جرم تشویش اذهان عمومی را مرتکب نشوم عرض کنم که «مجلسی» سه دلیل دارد. خاندان ایشان عالم و شاعر بودند و تخلص پدربزرگشان مجلسی بود، در شهر مجلس اصفهان زندگی می‌کردند و مجالسشان همیشه پررونق بوده است.

چند وقت پیش مثل وقت‌های دیگر عمرم بیکار بودم. برای همین از سر کنجکاوی نوشته‌های علامه مجلسی را محاسبه کردم و بعد به طول عمر علامه تقسیم کردم. نتیجه به ‌نحوی بود که خودکارم جوهر شرم روی نوکش نشست. ایشان هر روز تقریبا ۳۳ صفحه سیصد کلمه‌ای می‌نوشتند. پژوهش‌ها و تولید علم‌هایی که علوم حدیثی شیعه را تکان اساسی داد.

اگر در فضای علم سیر کرده باشید یا انسان‌های دانشمند را دیده باشید، می‌دانید که پروپوزال و مقاله به انگلیسی نوشتن چه کلاسی دارد. در جهان اسلام مخصوصا آن دوره تاریخی به عربی نوشتن همین حکم را داشت؛ ولی علامه مجلسی ۴۹ کتاب از ۵۹ کتاب خودشان را به فارسی نوشتند.

 آقای مجلسی خیلی ممنون از اینکه برای رشد زبان فارسی و رتبه یک شدن ادبیات ایران در جهان اسلام از افاده‌های حوزوی مرسوم آن دوران گذشتی. اگه مرحوم فردوسی ۳۰۰،۴۰۰ سال بیشتر عمر می‌کرد احتمالا می‌زد روی شانه‌تان و می‌گفت «درود جهان آفرین بر تو باد!»

آقای علامه مجلسی به یادتان هستیم. روز گرامی داشتتان گرامی…