راه راه: سفارت انگلستان با ارسال دعوتنامه‌ای به فعالان اقتصادی، از آنها خواسته مبالغی بین ۱۰۰۰تا ۲۵۰۰ پوند برای برگزاری نودوسومین جشن تولد ملکه‌ی انگلیس بپردازند و در عوض این امکان را خواهندداشت که استندی از تبلیغات محصولات خود را در محلی که به آنها گفته خواهد شد، نمایش دهند عده‌ای گیر داده‌اند که این حقارت است و یک حرکت استعماری است و دلشان نمی‌آید کسی دونگ شرکت در مراسم تولد را بدهد.  گداها!  اما  حالا کاری‌ ست که شده و پیرزن ۹۳ ساله که زدن ندارد.  می‌روند ۱۰۰۰پوندشان را میدهند و الویه و ژله‌شان را می‌خورند و برمیگردند دیگر! درد داشت؟

بهتر است به جای این حواشی به اصل قضیه بپردازیم که چه باید بشود:

چرا باید به جشن تولد ملکه‌ی انگلیس رفت؟ 
چون به گردن ما حق دارند! اگر انگلیس نبود، امروز شما میرزا کوچک خان و رئیسعلی دلواری مبارز علیه استعماری  داشتید که به آنها بنازید و گردنتان را کلفت بگیرید؟ حتی؛ اگر انگلیس و سربازانش نبودند تا رضاخان برای انتقال تجهیزات جنگی‌شان از جنوب به شمال خط‌ آهن بکشد که شما چیزی نداشتید که دستاورد پهلوی بنویسید!  از همه‌ی اینها گذشته، اگر انگلیس و زبان انگلیسی نبود، شما با چی می‌خواستید ثابت کنید که خیلی انتلکتوعل و های‌کلَس  هستید و پروفشنال بودن  خود را به دیگران بفهمانید؟  

برای شرکت در این جشن چه بپوشیم؟
مراقب باشید! هر تِمی که به شما معرفی کردند را نپوشید. یک رنگ نزدیک به آن را بپوشید. مثلا اگر نارنجی روباهی رنگ تم بود، شما چند نوع نارنجی به همراه داشته باشید. چون به آنجا می‌روید می‌بینید به هر کسی رنگ یک جایی از روباه را گفته‌اند بعد شما می‌بینید بین مهمان‌ها فرق افتاده و نمی توانید کنار هم بنشینید و به جان هم می افتید که این رنگ به من بیشتر می‌آید و چرا تو پوشیدی و داستان می‌شود. این هم یکی از سنت‌های قدیمی در جشن تولد وی است که باید اجرا شود دیگر. 

چه چیزی هدیه ببریم؟ 
هدیه‌هایتان هر چه هست باشد، فقط حتما انحصاری باشد. مثلا اگر  ست شیش تیکه پارچ و  لیوان بلور می‌برید، این جوری باشد:امتیاز انحصاری استفاده از پارچ و لیوان شش تکه‌ی بلور اصفهان به مدت ۲۰سال  یا مثلا یک سال حق استخراج از شیشه‌ی نیم لیتری مربای بهارنارنج شمال ایران.

«یادبود» چه می‌دهند؟ 
یک حلقه DVD فیلم یتیم خانه‌ی ایران ساخته‌ی ابوالقاسم طالبی!
نه.. واقعا انتظار دارید اشانتیون بدهند؟!