راه راه: انقلاب اسلامی ایران دیگر چهل ساله شد. اوایل پیروزی انقلاب، امریکایی‌های دلسوز و منافقان مهربان! از سر نگرانی، هی میگفتند انقلاب شش ماه دیگر، یک سال دیگر یا دو سال دیگر سقوط میکند! ماه‌ها و سال‌ها گذشت دیدند خبری نشد گفتند خب اینجوری که ما حوصله‌مان سر میرود اصلا بیایم تفنگ‌بازی! زدند و غائله کردستان، خلق عرب، خلق بلوچ و… را به پا کردند. دیدند این طور هم جواب نمی‌دهد، گفتند اصلا ما خسته شدیم میرویم استراحت و تفنگ‌هایشان را دادند به صدام و گفتند تو به جای ما بازی کن! صدام از همان اول وحشی‌بازی درآورد و انقلاب هم مجبور شد توپ و تانک‌اش را پاره کند و به او بگوید اصلا برو خانه خودتان بازی کن!
امریکا که خیلی عاطفی بود و با شلیک به هواپیمای مسافربری ایران نشان داد چنگیزخان مغول با همه دل‌نازکی‌اش نصف قلب رئوف امریکا را هم ندارد، باز دلش برای ایران تنگ شد گفت اصلا بازی‌های خشن را کنار بگذاریم و رفت سراغ دو تا برنامه نرم ۱۰ ساله! یکی سال ۷۸ و یکی هم سال ۸۸! برنامه‌ها از بس نرم بودند انقلابی‌ها مثل پاستیل آنها را قورت دادند.
خلاصه این که ۴۰سال منافقین و امریکایی‌ها دور هم جمع شدند و استندآپ کمدی اجرا کردند و برای زخمی کردن انقلاب نقشه کشیدند. وقتی هم که با یک فوت ملت انقلابی و همین مرگ بر امریکاها هر سال، کرک و پرشان را ریختیم، با پررویی گفتند «ما تازه لخت شدیم واسه دعوا!» مرگ بر امریکا!