اتو در طی سالیان دراز از یک وسیله ی ساده ی فلزی تا خیلی سنگین و مدل های امروزی و پیشرفته تکامل یافته است. از گذشته های دور ازین وسیله به منظور خشک کردن, برطرف کردن چروک لباس, ازبین بردن میکروب و کپک و تغییر شیوه ی حکومت استفاده میشد. هزاران سال پیش بشر ثروتمند با این وسیله لباس های شیک و تمیز میپوشید و به عنوان قشر مرفه در کجاوه ی خود ویراژ می داد. بدین ترتیب شکاف طبقاتی عمیقی را در سطح جامعه ایجاد می نمود. در دوران روم باستان نوعی اتو وجود داشت که شبیه دستگاه پرس امروزی بود. با واردات بی جای این وسیله به امپراتوری ایران, قصد براندازی حکومت ایران می رفت. گفته اند که اسکندر پیش از ورود به تخت جمشید به عده ی زیادی از مردم این منطقه که با اتوهای زغالی کار می کردند فرمان داده بود که اتوهای خود را در شامگاه- آنگاه که ماه در پس ابری پنهان شود- روشن کنند! مردم هم که اصلا فکر شوم پشت قضیه را ندیده بودند با این حقه فریب خوردند. آنگاه در اثر استعمال زغال زیاد و افزایش گرمای موضعی, آتش سوزی مهیبی رخ داد و اسکندر بر تخت جمشید غالب شد.
بعدها با پیشرفت علم انواعی از اتوها به وجود آمدند که با نیروی برق کار می کردند. قابلیت خوب این اتوها برطرف شدن ساده ی چروک ها با قابلیت ایجاد بخار بود. گفته می شود که این اتو توسط عده ای از مردم به جای سلاح گرم استفاده می شود چنانکه گروهی از بانوان به عنوان تنبیه شوهران بی تمکین ازین وسیله بهره مند گشتند. قدرت اجتماعی اتو در قرن حاضر به جایی رسیده که گروه های جدایی طلب به منظور جدایی از سایر اقشار یا بیان اعتراض مدنی, از زدن اتو به پریز در زمانی خاص استفاده می کنند و درین مسیر بیانیه هایی نیز صادر می کنند که در تاریخ ثبت شده است. البته گفته شده حکومت ها برای برخورد با این پدیده ی قدرتمند اجتماعی از حربه ی قطعی ناگاه برق استفاده کرده اند. (با توجه به سیر تاریخی میتوان توصیه کرد که آنان نیز از اتوهای زغالی استفاده کنند. تحلیلگران ازین اقدام به عنوان انفجاری در گلوبال وارمینگ یاد می کنند و استفاده کنندگان این اتوها را صاحبان کرسی های جهانی می دانند) با وجود تحولات و تطورات این وسیله ی پررمز و راز, باید دید که دستان پرقدرت علم چه اشکال و انواعی از اتو را به تمدن بشری اهدا می کند.