راه راه:

یکی از مربیان فوتبال با اشاره به کمبود مواد غذایی در باشگاه خواستار رسیدگی به وضع موجود شد. از این رو در تماسی تلفنی با ایشان، جزئیات ماجرا را جویا شدیم.

× علت عصبانیت شما چی هست؟ خیلی شاکی شدین.
– من دیگه کم آوردم. پنج شیش روز دیگه بازی آسیایی داریم ولی انگار نه انگار. ده میلیارد دادیم بازیکن بعد بهش نون کالباس میدیم. مثل این میمونه مازراتی بخری توش کپسول LPG خالی کنی. خوب نمیشه برادر من. بازیکن توقع داره. اونا بره رو پلویی میذارن جلو بازیکن بعد ما اینجوری. حتماً توقع جام هم دارین؟!

× خوب نمیشد یه میلیارد از پیش پرداختایی که به بازیکنای جدید میدین رو بذارین برای غذا؟
– ما مربی هستیم، توقع پروفسور سمیعی بودن از ما نداشته باشین.

× شما که پول ندارین چرا این همه خرج میکنید؟
– زمان جنگ جوونای ما وقتی اسیر میشدن کتک میخوردن ولی لام تا کام حرف نمیزدن

× البته فکر کنم منظورتون این هست که مجروح میشدن ولی چیزی نمیگفتن که عجزشون پیش دشمن مشخص نشه!
– اسیر نمیشدن یعنی؟!

× برگردیم بر سر سؤالی که پرسیدم. چرا علی رغم نداری این همه خرج می‌کنید؟ اصلاً خرج کنید ولی چرا این همه بی ضابطه؟
– من اگه پول زیاد ندم که همه میرن تیمای صنعتی. گذشت اون زمان که رضا شاهرودی میگفت خونه زندگیم رو میفروشم که بیام تو تیمای سنتی. الان باید خونه زندگیت رو بفروشی که نرن تیمای صنعتی. لامصب انگار به بانک مرکزی وصلن.

× فکر نمیکنید باید محدودیت و سقف مالی برای باشگاه‌ها به وجود آورد مثل قانون فرپلی مالی در اروپا؟
– ما کلاً فکر نمیکنیم.

× بعله. ممنونم