راه راه:

معضلی به نام مزاحم تلفنی برای آتش‌نشانی؛
مزاحمتی که نتیجه آن به خطر افتادن جان و مال دیگران است.
روزانه ۳۵۰۰ تماس با مرکز آتش‌نشانی تهران انجام می‌شود

موضوع:مزاحمت تلفنی برای آتش‌نشانی

در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که بیخودی به صدو بیست و وپنج میزنگد
فرشته پناهی و حافظ

اشغال کرده‌ای تو صد و بیست و پنج را؟
آتش بگیر تا که بدانی چه می‌کشم
علی‌اکبر مدرس‌زاده و عباس خیر‌آبادی

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
پس اینقدر مزاحم کارم نشو دگر
رضا حسین پور و شهریار

آتش آن نیست که بر شعله آن خندد شمع
آتش این مشترک بی هنر بیکار است
ابراهیم صفایی و حافظ

یک بار دگر زنگ زدی ای سیریش؟
من شب تا روز سوختن دارم پیش
مهدی پیرهادی و عطار

آتش آن نیست بزنگی و مزاحم بشوی
آتش آنست که بر خرمن جانانه زدند
سیدمحمدصفایی و حافظ

من که آتش شده‌ام وه! که تو دریا داری
بوق اشغال تو اما جگرم را سوزاند
محمدعظامی و «یحیی کاشانی و حامد دهقان، ترانه آتش رضا بهرام»

آتشی در سینه دارم جاودانی
بس که بیخود توی گوشی فوت کردند
محمدعظامی و حسین پژمان بختیاری

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
پس چرا فوت تو در پشت تماس آب نشد؟
محمدعلی جعفری ندوشن و حافظ

دست بردار ای مزاحم عاقبت میسوزدت
«آه آتشناک و سوز سینه شبگیر ما»
فرشته پناهی و حافظ

ز من مخواه که دیگر مزاحمت نشوم
«از این مرض به حقیقت شفا نخواهم یافت»
مهدی احمدلو و حافظ

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
بهر اطفا چقدر زنگ زدم، بود اشغال
حافظ و حسن اویسی