راه راه: اصولاً یک عده ای که تعدادشان کم هم نیست، اعتقادی به اول و آخر سال ندارند و یکهو کار را تعطیل می کنند. چه سال شمسی باشد، چه سال تحصیلی. برای همین یکی از افتخارات هر دانش آموز یا دانشجویی، اینست که اول مهر مدرسه نرفته باشد (البته نا گفته نماند از مواردی که برخی دبیران و اساتید هم از آن خرسند و سرحال می شوند نیز، همین است!).

بنده به شخصه حاضر بودم تمام کِیف و حال چهار ماه تعطیلی، با احتساب خرداد، را بدهم ولی اول مهر مدرسه نروم. تمامش البته کمی اغراق آمیز است، ولی لااقل نصفش را می دادم!
این اخلاق نیک و پسندیده را بگذارید کنار این یکی اخلاق نیک و پسندیده که اغلب ما (ایرانی ها) اعتقاد شدیدی به بین التعطیلین داریم و اصولاً برای یک روز کاری بین دو تعطیلی ارزشی قائل نیستیم و به قول تجار و کسبه محترم، نمی صرفد که یک روز تعطیل باشیم، روز دوم بیاییم سر کار، باز روز سوم تعطیل باشیم. خب چه کاری است؟! از اول سه روز می تعطیلانیم می رود پی کارش دیگر!

به دو مورد نیک و پسندیده قبلی، این را هم اضافه بفرمایید که بیشتر جماعت خسته و تنبل، عادت دارند کارهایشان را از شنبه شروع کنند و برای همین تمام برنامه ریزی هایشان از شنبه آغاز می شود. البته قشر قلیلی نیز همزمانی شنبه با اول ماه را خوش یمن می دانند و تا آن شنبه صبر می کنند که خدا را شکر تعدادشان زیاد نیست.

حالا همه این خلقیات نیک و پسندیده را بگذارید کنار این خبر که سال تحصیلی ۹۶-۹۵ رسماً از شنبه سوم مهر آغاز خواهد شد. یعنی مسئولین زحمتکش و دوست داشتنی وزارت محترم آموزش و پرورش با یک نگاه کارشناسانه، دقیقاً به این مطلب پی برده اند که یک عدد دانش آموز یا دانشجوی سخت کوش که تا چهارشنبه ۳۱ شهریور تعطیل است و جمعه هم که رسماً تعطیل است، هیچوقت به خاطر یک روز، پا نمی شود بیاید مدرسه. چون هم نمی صرفد، هم کدام آدم عاقلی بعد از چهار ماه تعطیلی، با احتساب خرداد، پنجشنبه ساعت شش صبح از خواب بیدار می شود برود مدرسه؟! اصلاً از نظر علمی هم امکان پذیر نیست که یک نفر آدم بعد از چهار ماه تعطیلی، با احتساب خرداد، که هر روز زودتر از ساعت ۱۲ ظهر از خواب بیدار نمی شد، یکدفعه اول مهر ساعت شش صبح برای کسب علم و دانش از خواب ناز بیدار شود!