۲۹ فروردین هرسال، روز ارتش است و هرسال به این عزیزان، بیشتر از گذشته افتخار می‌کنیم.
اما مگر بعد از بیست و یک روز، نباید ارتش ورود کند؟ پس چرا بعد از گذشت بیست و نه روز، تازه روز ارتش می‌شود و ورود نمی‌کند؟
بررسی نحوه شکل‌گیری این سوال بسیار حائز اهمیت است و با تحلیل و بررسی و ساعت‌ها پژوهش میدانی و غیرمیدانی (خیابان‌های منتهی به میدان)، متوجه یک گزاره شدیم. این گزاره، به شرح زیر است:
بیست و یک روز بعد از یک چیزی، طبق قانون اساسی یک جایی، باید ارتش همان جا ورود کند.
نکته این‌جا است، به کجا ورود کنند؟ اصولاً ورود به چیزی یا جایی، مستلزم نبودن در آنجا یا چیز است.
حال این بیست و یک روز از کجا آمده است؟ تحلیل و بررسی‌های قبلی نشان می‌دهد که هفته حاوی هفت روز است و همانطور که در ریاضی سوم دبستان ذکر شده است، سه هفتا برابر با بیست و یک می‌شود، پس بیست و یک روز، همان سه هفته است و سه هفته بعد از یک چیزی، باید ارتش ورود کند. حال سوالی مطرح می‌شود و آن، این است: چرا بیست و یک روز، چرا بیست و هشت روز نه؟ چرا چهارده روز نه؟
جواب پرسندگان سوال «چرا بیست و یک روز بله؟»، تاکید آن‌ها بر قانون اساسی بود.
بررسی قانون‌های اساسی مختلف به ما نشان داد که کشور مذکور در یک دنیای دیگر قرار دارد و متاسفانه پُرسندگان این سوال، در دنیای اشتباهی پیاده شده‌اند و به اصطلاح، عوضی پیاده شده‌اند؛ البته شاید آن‌ها اشتباه پیاده نشده‌اند و راننده مذکور، عوضی بوده و آن‌ها را اشتباهی پایین انداخته است و این فرض آنچنان غیرمنطقی هم نیست، شواهد و قراینی بر این مورد صحه می‌گذارند.
متاسفانه پژوهشگران به قانون اساسی آن کشور دسترسی نداشته و پژوهش‌های محققین نتوانست علت ورود ارتش آن کشور به آن چیز را در آن کشور پیدا کند.
پیشنهاد می‌شود که دولت و ارتش، بررسی دقیقی انجام دهند تا سیاره مذکور، پیدا شود و با تمهیداتی، آن‌ها را به وطنشان برسانند و راننده-ساقی عوضی احتمالی را به سزای عمل خویش برسانند، به هر حال بیش از بیست و یک هفته از گفته آن‌ها می‌گذرد و شاید طبق قانون اساسی آن‌جا، بیست و یک هفته بعد از ادعای چیزی، قوه قضائیه باید ورود کند؛ البته در تعداد هفته‌ها نیز شک حکمفرما است و باید از آن دسته پرسندگان، این موضوع را پرسید.