به عنوان یک هنرمند یا چهره شناخته شده در مواقع بحران چه واکنشی باید نشان داد؟ این سوالی است که کتاب «هنر ظریف کوری» تلاش می‌کند به آن پاسخ دهد.

«هوشیار بینا»، نویسنده کتاب، معتقد است افراد مشهور به سبب داشتن تیک آبی، ساخت کلیپ‌های متنوع و بازی در نقش‌های گوناگونی همچون دکتر، مهندس، سیاستمدار و … تجربه‌های فراوانی کسب کردند و در بسیاری از زمینه‌ها متخصص شده‌اند. اکنون به سبب موقعیت راهبردی هنرمندان، آنان باید بدانند برای چه کسانی استوری بگذارند و در چه زمانی رویشان را بکنند آن‌وَر و سوت بزنند.

نویسنده در مقدمه توضیح می‌دهد که چگونه ایده کتاب به کله‌اش خطور کرد. بینا می‌گوید وقتی دید عده‌ای از هنرمندان که البته تعدادشان از انگشتان یک دست هم کمتر است برای کودکان فلسطینی استوری گذاشتند به فکر فرو رفت تا بایدها و نبایدهایی را به هنرمندان بیاموزد که دیگر دست به چنین اقدامات ناشیانه‌ای نزنند. در واقع او برای نوشتن این کتاب از نقشه رفتاری سازمان ملل الگو گرفته است.

بینا در فصل اول «هنر ظریف کوری» تاثیر رنگ چشم و رنگ پوست را در چگونگی واکنش هنرمند بررسی می‌کند. فصل دوم با عنوان «اینجی سودش کجاست؟» خواننده را به واکاوای درون خودش دعوت می‌کند و از او می‌خواهد تا از خود بپرسد واکنش نسبت به موضوع x برای او چه منفعتی دارد و چه‌قدر؟

در فصل سوم بینا به سراغ حیوانات رفته است. او در این فصل به این کلید طلایی اشاره می‌کند که حمایت از حیوانات در هر جایی جواب است اما حمایت از انسان‌ها نه. او می‌گوید شما حق دارید برای گربه‌های بیروت نگران شوید ولی برای کودکان کشته شده اظهار نگرانی محلی از اِعراب ندارد.

«هنر ظریف کوری» در فصل آخر نحوه‌ی مواجه با نظرات مخالف را شرح می‌دهد و از مخاطبان خود می‌خواهد در کمال خونسردی مخالفین را مسدود کنند.

این کتاب به خواننده می‌آموزد که کوری مصلحتی چیزی شبیه به دروغ مصلحتی است و نه تنها بد نیست بلکه گاهی لازم است از آن استفاده کنیم تا صحنه‌های دلخراش جنگ و کشته شدن زنان و کودکان را نبینیم.

خواندن «هنر ظریف کوری» را به هنرمندانی که به دنبال جایزه‌ی جشنواره‌های خارجی، ویزای شینگن، ویو استوری بالا و فالوور هستند توصیه می‌کنیم.