راه راه：از دیر باز تا کنون (خداوکیلیش نمی دونم از کِی؟! ولی گفتم مطلبو سنگین شروع کنم!) یکی از وظایف اصلی هر دولتی، ایجاد اشتغال برای جوانان بوده، هست و خواهد بود. الحمدالله دولت تدبیر و امید هم در این زمینه کوتاهی نکرده و انصافاً تدابیر خیلی خوبی جهت امیدوار کردن کارگران به آینده کاری شان انجام داده.
و الحمدالله تر (!) که دولت فخیمه تدبیر و امید، به همه کارگران دهکده جهانی به یک چشم نگاه می کند و بین کارگران چینی و مکزیکی و فرانسوی، حتی آمریکایی، هیچ تبعیضی قائل نمی شود.

نمونه اش هم (واقعاً نمونه می خواید؟ یعنی عرایض من برای شما کافی نیست؟!) در طول حیات طیبه صد روزه دولت یازدهم فراوان است. از لاستیک فرغون و […] گاو (!) گرفته تا دسته بیل (نخند آقا! بحث جدیه) و خاک برای قضای حاجت حیوانات خانگی.
البته اینها که یک چشمه کوچک از افتخارات دولت اشتغالزای تدبیر و امید است؛ در نمونه های بزرگتر (بازهم نمونه می خواید؟ یعنی همینایی که تا اینجا عرض کردم قانعتون نکرد که دولت ما خیلی شاخ… ببخشید، خیلی اشتغال زاست؟!) می توان به قرار داد های گنده تر مثل اشتغال زایی برای آشپزهای اتریشی به مدت ده سال (میگن مدیران ارشد دولت اتریش رسما به خاطر این اتفاق از دولت ایران تشکر کرده و اعلام کردن: دمتون گرم! ما خودمون هم نمی تونستیم همچین اشتغال زایی تپلی راه بندازیم)، سر کار گذاشتن بیش از ده هزار نفر از کارگران شرکت آمریکایی بوئینگ (می بینید که دولت حتی با قراردادهای بزرگ هم دشمن رو سرکار میذاره. انصافاً دیگه باید قانع شده باشید!) و حتی این آخری، اشتغال زایی برای ۵۰۰۰ نفر از کارگران کشتی سازی کره جنوبی، اشاره کرد.

لابد می پرسید سهم کارگران ایرانی این وسط چه شده؟ باید خدمتتان عرض کنم با تدابیری که دولت اندیشیده، دیگر‌ لازم نیست کارگران ایرانی کار کنند و از این به بعد می توانند با خیال راحت جلوی تلویزیون دراز بکشند و سریال های کره ای تماشا کنند، یا با هواپیماهای تازه وارد همراه خانواده به مسافرت بروند، عشق و حال کنند و کلاً خوش باشند تا آخر عمرشان و حالش را ببرند. با وجود این طول و تفاسیر، باز هم یک عده معدودی که از جای خاصی تغذیه می شوند، به صورت کاملاً بی سوادانه و بی اخلاقانه، ناشکری می کنند و می گویند دولت یازدهم بد عمل کرده است! الهی که همه شان بروند به جهنم به حق صاحب این حرف.