استفاده همزمان و مکمل از رویدادهای طنز، گویش شیرازی و لطیفه های امروزی از نقاط قوت و برتری های این کتاب است اما نویسنده فراموش کرده که برخی اصطلاحات شیرازی یا حتی کلماتی که در جبهه استفاده می شده، نیاز به توضیح یا معنی دارد تا خواننده امروزی کتاب بتواند طنز مستتر در روایت را دریابد و لبخندی بر لبانش بنشیند.