راه راه: داشتُم تقویم رِه نگاه مِکردُم که چه روزای مناسبتی نزدیک هست تا مردم شله نذری بِدَنُ مو بُرُم بخورُم که یهو چشمُم به روز گفتگو و تعامل سازنده با دنیا افتاد. هموجور با خودُم فکر مِکردُم ای روز برِه چی تو تقویم هست که به نتایج زیر رسیدُم:
یک: از بس ما ایرانیا تو شبکه های مجازی دِلَنگون هستِمُ حماسه می آفرینِم، دیگه همه دنیا مِدِنَن اگه کاری یا حرفی بزنن که به ماها بیخودی یا باخودی بربخوره، میرِم زیر پستاشان از خجالتشان دَرمیِم. همی خودش یه جور تعامل سازنده با دنیایه.
دو: ماها تو مهمانی هامان یکمی زیادتر از حد استاندارد جهانی باهم حرف مِزنِمُ خداروشکر دهانمان هم کف نِمُکُنِه. دانشمندا مِگن شب ها باید زود بخوابِن ، ولی ماها از بس تو مهمونی سرمان به نظر دادن برای مسائل مهم دنیا بَنده، دیگه وقت نِمُکُنِم ساعت رِه نگاه کُنِم. خانما راه های ارزون شدن طلارِه بررسی مُکُنَنُ اقایون راه های کاهش نرخ دلار و ماشین.
سه: یه دلیل دیگه هم به ذهنُم مِرِسه ولی بعیده که به خاطر هَمچی چیزی ، ای روز رِه تو تقویم بذِرَن. آخه مورد های بالا که گفتُم بهتره. شنیدُم که ۲۳ تیر، روز تصویب برنامه جامع اقدام مشترک (اسم کوتاهِشِه نِموگُم که اعصابِتان خط خطی نِرِه!) هست که ورداشتن گذاشتن روز گفتگو و تعامل سازنده با دنیا. اگه بخاطر ای برنامه بوده باید یه چیز دیگه اسمشه مِذاشتن که واضح بشه. مثلا: روز دیپلماسی خِنده، روز قدم زدن دو نفره در هوای آزاد، روز آف خوردن پاسپورتمان و … بالاخره اگه از مردم مُپُرسیدن، اسمای جالبتری هم مِشُد بذِرَن. حالا عیب نِدِرِه، کم کم همَشان از برنامه خارج مِرَنُ اسم امروز مِشِه گفتگو و تعامل سازنده خودمان با خودمان!
راستی آخرشم نفهمیدُم ای نزدیکا مناسبتی بره ی شله دادن هست یانه؟