تقویم‌ (از این تقویم کاغذی‌ها که تبلیغ بانک‌هاست) سال ۱۳۷۵ را نشان می‌داد و ماه مردادی که ۹ روزش گذشته بود. یکی از مسئولین مملکتی در این روز، کاری کرد‌ بر خلاف بقیه مسئولینی که هم از درون خسته بودند و هم از بیرون و طوری در استراحت بسر می‌بردند که مگس هم جرأت پریدن دوروبرشان را نداشت.
او یک کار بی‌سابقه‌ کرد. کار او آنقدر عجیب بود که باعث شد این روز که آن کار درونش انجام شد به عنوان روز ملی ثبت شود البته روز ملی صدا و سیما.
تا آن روزها، صدا و‌ سیمای ما که مثل حالا نبود. یک سیم بود که وصل می‌شد به پریز برق و می‌آمد داخل یک جعبه‌ مثلا جادویی به اسم تلویزیون که یک مشت تصویر سیاه و سفید از آن پخش می‌شد. زمان پخشش هم که مثل داروخانه‌ شبانه‌روزی نبود. ساعت چهار و پنج عصر شروع می‌شد و ده و یازده شب هم غیر از چندتا نوار سیاه و سفید و‌ بعدش هم برفک‌هایی که در هم‌ می‌لولیدند چیز دیگری تویش نبود. سرتا تهش هم دوتا کانال داشت.
خلاصه که این مسئول مملکتی که همیشه ده بیست سال از زمان خودش جلوتر فکر می‌کند و حرف می‌زند و عمل می‌کند، تصمیم گرفت یک سری به صدا و سیمای آن وقت بزند. سرزدن او همان و ۱۳ ساعت این‌طرف و آن‌طرف چرخیدن و دیدن قسمت‌های مختلف همان. حالا شما بگویید همچین توان و همتی برای چنین بازدیدهایی را در چه کسی سراغ دارید؟ به نظرتان این مسئول مملکتی که بود؟ خودش است. خوب حدس زدید. خود مقام رهبری بود.
القصه که آن روز رهبری همه جای صدا و‌سیما را زیرورو کرد. از استودیوهای ضبط خبر گرفته تا استودیوهای صداگذاری. حتی استودیوی برنامه‌ کودک. کارکنان هر قسمت صدا و سیما شاخ که در آورده‌ بودند هیچ، بعضی‌شان بال هم در می‌آوردند.
فکرش را بکن نشسته باشی توی دفترت و چای هورت بکشی یکهو رهبر مملکت را ببینی که بالای سرت ایستاده و با خنده‌ای می‌گوید: «خسته نباشید.» آن وقت تو ندانی چای را سر بکشی یا تعارف بکنی یا بگذاری سرجایش و همانطور استکان به دست بمانی!
آن روز بعد از اینکه بازدید تمام شد و خوب همه چیز بررسی، رهبری در جمع مسئولین و کارکنان صدا و سیما صحبت کرد.
رهبری در گوش کارکنان گفت که صدا و سیمای زمان شاه، مثل بقیه‌ کارهای شاه تقلید از آمریکا بود. (حالا بماند که تقلید کار میمونه، میمون هم جزو حیوونه.) اما وقتی امام گفتند که صدا و سیما یک دانشگاه است، یعنی که باید صدا و سیما هم متحول شود (درواقع به عبارتی یک خانه‌تکانی اساسی بزند به بدن) و انقلابی بزرگ در الگودهی و نظریه پردازی‌ ایجاد کند.
رهبری در ادامه گفت که قبل از انقلاب، صدا و سیما فقط برای تفریح و سرگرمی بوده (یک قوطی که فقط از آن صدای آهنگ و ورجه وورجه‌ غازقلنگ‌ها بیرون می آمده) اما انقلاب این انتظار را ایجاد کرده که صدا و سیما درجه‌ علم و اخلاق مردم را هم بکشد بالا.
گویا آنروزها یک سند تحول هم در این رابطه تنظیم شده که اگر در کشوی میز مسئولین اجرایی خاک نخورده باشد که به نظر می‌آید نخورده، حتما تا امروز، تحولاتی ایجاد کرده. البته ما که بی‌انصاف نیستیم. حداقل کانال‌های تلویزیون از دوتا به کلی زیاد (که اگر بخواهید بشمارید با احتساب شبکه‌های استانی، سر به آسمان می‌گذارد و فک به زمین) افزایش یافته است. حالا بگذریم بعضی کانال‌ها برنامه‌اش تکرار بقیه‌ کانال‌هاست؛ اما گویا این در همه جای دنیا، حتی کشورهای از ما بهتران هم رایج است.
خلاصه که بعد از آن بازدید ۱۳ ساعته صدا و سیما دیگر آن صدا و سیمای قبل نشد و آنقدر عوض شد که شد صدا و سیمای حالا.