آن مشهور بین افلاکیان، آن نورِ چشمِ دولتیان، آن شادی‌آورِ ملّت، آن تثبیت‌کننده‌یِ قیمت، آن‌که در اقتصاد هست ماهر، شیخنا محمد مخبر «حفظه‌الله تعالی من جمیع الآفات و البلایا»، از کِبار مُلک و مملکت است.
گویند که وی عظیم مولَع بود و بسیار ولع ‌می‌ورزید بر اخبار داخل و خارج بلاد و فرقتی بر این کار بگماشته بود تا وی را لیلاً و نهاراً بر این امر معاونت نمایند، به حالتی که هیچ خبر بر او مستور نماند؛ فلهذا السبب مُخبر‌اش خواندند.

وی «حفظه الله»، تحملی بسیار در استماع انتقاد و خاصه فی موضوع الاقتصاد داشت، چُنان‌که گویند روزی در جمعی سائلی بر وی داخل شد و بانگ برآورد و گفت: این‌چه وضعِ نگه‌داشتِ مُلک است که ما برآنیم تَعَب بر ما غالب گشت. احدی از حار‌ِسین وی پیش آمد، با صوتی مُرعب، سائل را پِخی کرد که از خوف صار قلبه فارغًا وسقط على الأرض [دلش خالی گشت و بر زمین اوفتاد].

یوم من الأیام جمعیتی از اطفال که مبتلا بر بیماریتی خاص بودند را نزد وی آوردند. بعد از آنکه برفتند بُکا زیادی بر وی غالب شد و ضجه‌های بسیار بِزَد، یکی از مریدان او را گفت: شیخنا این چه حال است که برآنید، به مکانِ بُکا بر اطفال، قدمی به وضع آنها بردارید. گفت: تو چه دانی بر خزانه‌یِ مُلک چه می‌گذرد، آنجا که مردان خدا را کار برنیایَد، بُکا و نالهِ به کار آید. مرید که این سخن بشنید از جای بِشُد، گریبان چاک بِزَد، و از هوش بِرفت و در آن حالت بود تا جان بِداد، «رحمه الله علیه». شیخنا مخبر گفت: کلامِ ما با اهلِ بصیرت و فهم چُنین کند.