به مناسبت مقاومت ۳ دقیقه و ۴۸ ثانیه‌ای ارتش رضاخان مقابل متفقین
ارتش نکونام

  • + درود. امروز در خدمت جناب «چنگیز ظریف‌المنظر» هستیم و قرار هست ایشون از زوایای ظریف‌تری به فرار رضاخان بپردازند. خب جناب ظریف‌المنظر بفرمایید.

– خب من دیدم که شما توی صحبت‌هاتون به اشتباه از واژه فرار استفاده کردید اما واقعیت این نیست. رضاشاه فقید ما از فرط خدمت به کشور دیگه خسته شده بودند و چون احساس خستگی می‌کردند تصمیم گرفتن کشور رو ترک کنن. که این موضوع برای یک پادشاه کاملاً امر طبیعی و رایجی هست و حتی برای سَلَف صالح ایشون یعنی محمدرضا هم اتفاق افتاد که دی ماه سال ۵۶ احساس خستگی کردند.

+ آهان! بله. ولی مثل این‌که ارتش رضاخان هم خیلی خسته بودن؟

– نه‌خیر! ارتش اعلی‌حضرت رضاشاه پهلوی یکی از قدرتمندترین ارتش‌های جهان بود.

+ پس چرا موقع حمله متفقین در جنگ جهانی دوم، ارتش مقاومتی نکرد و همگی پا به فرار گذاشتند؟

– شما باز هم از این واژه اشتباه فرار استفاده کردید. اون‌ها فرار نکردند بلکه اسلحه‌هاشون رو به زمین واگذار کردند. بعد هم توجه کنید که قوای متفقین اون موقع اصلاً به سلاح‌های پیشرفته‌ای که ارتش ما در اختیار داشت، دسترسی نداشتن به همین دلیل ارتش ما، اسلحه‌هاشون رو زمین گذاشتن تا اونا دلشون نخواد.

+ خوب برای قدرتمندترین ارتش جهان بد نبود که حتی یه نصفه روز هم در مقابل متفقین مقاومت نکرد؟

– ببینید ما نباید قدرتمون رو به رخ ضعفا بکشیم. ارتش انگلیس و شوروی درگیر جنگ بودن. آیا مقابله با جنگ‌زدگان درسته؟ نه به هیچ‌وجه. این کار از ارتش اخلا‌ق‌مدار اعلی‌حضرت بعیده.

+ با این تفاسیر وقتی متفقین با وجود بی‌طرف بودن ایران به اون حمله کردند، ما باید چیکار می‌کردیم؟

– اون‌ها حمله نکردند. قوای متفقین فقط می‌خواستن وسایلشون رو جا به جا کنن. اگر شما وسایلتون رو با وانتی جا به جا کنید یعنی به اون وانت حمله کردید؟ معلومه که نه. اونها از طریق کشور ما سلاح‌هاشون رو جا به جا کردن، تازه ما مزدش رو هم گرفتیم.

+ مزدش چی بود؟ منظورتون از مزد، همون قحطی بی‌سابقه هست که جون پنجاه درصد مردم ایران رو گرفت؟

– نه آقا. منظورم لقبی بود که به ایران دادند. اون‌ها به ایران لقب «پل پیروزی» دادند.

+ خوب این لقب برای ایران چه فایده‌ای داشت؟

– نام نیکو آقا. و چه چیزی بالاتر از نام نکو؟

+ جدی می‌فرمائید؟

– بله. اصلاً جناب سعدی می‌فرماید: «سعدیا! مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند»؛ در واقع اون‌ها ما رو از مرگ نجات دادند.

+ صحیح. بسیار سپاسگزارم از جناب ظریف‌المنظر که اَلحق از زوایای ظریفی هم به خستگی درکردن رضاخان نگاه کردند!

 

ثبت ديدگاه