نگاهی به برنامه «شوخی شوخی»
راه دشوار کلاه قرمزی شدن
۴:۲۳ ب٫ظ ۲۸-۱۱-۱۳۹۹
«شوخی شوخی» روی کاغذ تیم قوی‌ای دارد. محمدابوالحسنی که تهیه کننده برنامه موفق دیرین دیرین است. محمد لقمانیان را احتمالا بشناسید. عروسک گردان معروف که در چند سال گذشته با ساخت عروسکی به نام “لقمه” و پخش کلیپ‌ها و دابسمش‌های “لقمه شو” تبدیل به یکی از شاخ‌های فضای مجازی شد. عبدالله روا هم مجری برنامه است که سابقه برنامه موفق طنز ورزشی ویدیوچک را در کارنامه دارد. اما نتیجه کار چه شده؟ این برنامه از این تیم مثل این است که تیم برزیل را ببری مسابقات شرق آسیا و در آنجا از کره شمالی هشت گل بخورد!
نقطه قوت این برنامه اسمش است. تقریبا هرکس برای بار اول وقتی اسم این برنامه را بشنود جذب می‌شود که حتما تماشایش کند. چون از اسم برنامه این‌طور به نظر میاید که قرار است کلی مخاطب را بخنداند. اما بعدش توی ذوق آدم می‌خورد.
برنامه‌ای با انبوهی از کاراکتر‌های عروسکی که جز یکی دوتا هیچکدام به مرحله شخصیت‌پردازی نمی‌رسند؛ شوخی‌های بسیار ضعیف و سبک هم که اکثرا توی کتک زدن و داد و بیداد خلاصه می‌شود.
اما به نظر نگارنده بزرگترین نقطه ضعف کار این است که تکلیفش با خودش معلوم نیست. شما نمی‌فهمید قرار است برنامه کودک ببینید یا یک برنامه طنز بزرگسال با موضوع مسائل زیست محیطی. گاهی انقدر لوس و سطحی می‌شود که فکر می‌کنی انقدر لوس بودن طبیعی نیست و نکند تو اشتباهی نشستی به تماشای این برنامه و اصلا مخاطب آن یکی دیگر است.
اما خب موضوع برنامه، نوع شوخی‌ها و… نشان می‌دهد که برنامه برای مخاطب کودک طراحی نشده.
اما اگر مخاطب بزرگسالان یا کل اعضای خانواده هستند، خب، باید خیلی بامزه‌تر از این‌ها باشد تا آدمیزاد رغبت کند بیست دقیقه به تماشایش بنشیند!
جدی جدی بخواهم بگویم؛ کلاه قرمزی شدن بدون داشتن متن قوی و شخصیت‌پردازی درست و صرفا با افزایش تعداد عروسک‌ها و پخش از پر‌مخاطب‌ترین شبکه تلویزیون حاصل نمی‌شود.
حتی خود برنامه کلاه قرمزی هم توی بعضی از کاراکتر ها موفق نبود. کاراکتر هایی که اونقدر جذاب نبودند که مجبور شدند کمتر حضور داشته باشند، مثل کاراکتر «گابی»
ولی خوبیش این بود که قبول کردند و شخصیت های ناموفق رو حذف کردن تا به کل برنامه لطمه نخوره
بنظر من که اینقدرها هم بد نیست
بامزه س
بنظر من که اینقدرها هم بد نیست
بامزه س
حتی اسمشم به گوشم نخورده بود
حق فراوان