چند روز قبل یک‌ کمدین سابق در اقدامی بی‌سابقه پا به کاخ سفید گذاشت.

او به همراه یک بیزینس‌من به روی سن رفت.

شومن در حالیکه اخمهایش را به هم گره می‌داد، گفت: من امروز کاملا جدی صحبت می‌کنم.

بیزینس‌‌من: دهنتو ببند گوش بده ببین چی میگم. ولادی از دست تو ناراحته؛ زمین بهش بده برای آشتی.
شومن: تو مگه طرف من نیستی؟

بیزینس‌‌من: تو به درد همون دلقک‌بازی می‌خوری. تازه حواست به معادن هم نیست ما حواسمون جمع‌تره؛ معادن هم با ما.

شومن: آخه اون کشور ماست!

بیزینس‌‌من: خیر! کت و شلوارت کجاست؟

شومن: پس عضویت در ناتو چی میشه؟

بیزینس‌‌من: نا چه تویی؟! می‌گم ولادی دلخوره.

شومن: تکلیف میلیون‌ها آواره چه می‌شه؟ تا الان که ۲۰ درصد خاکمون رفته!

بیزینس‌من: خاک رو برای سر قبر پدرت می‌خوای؟! رفت که رفت؛ دارالایتام که باز نکردیم، پول قرتی‌بازی تو رو ما نمی‌دیم، پولی رو هم که بایدن بی‌عقل داده از حلقومت بیرون می‌کشم.

شومن: (گریه)

بیزینس‌من: بخاطر بی‌ادبیت ناهار هم بهت نمی‌دیم!

شومن: برگه رو بیار امضا می‌کنم؛ یک امضا که قهر کردن نداره! ضمنا «دیگه دوست ندارم».

بیزینس‌من: ما پول مفت نداریم خرج اتینای توی دلقک کنیم؛ فعلا یه کلاس بخوانیم، بنویسیم ثبت‌نام کن بتونی دیکته‌ رو درست بنویسی.

شومن: مگه این یه توافق نبود؟ چرا دیکته؟

بیزینس‌من: چون تو باید برای دوبله پدینگتون ۳ آماده بشی!

شومن: من رییس جمهورم!

بیزینس‌من: بودی! شات آپ.