من، من، من، من! چگونه می‌توانید صلاحیت خودتان را تأیید کنید؟
حس هفتم: حس تکلیف!
۷:۳۰ ق٫ظ ۱۷-۰۳-۱۴۰۳
نرم‌افزارهای مسیریاب، از جمله نرم‌افزارهای مفیدی هستند که توسط مهندسین و برنامه‌نویسان مربوط نوشته و اجرا شده‌اند. انتخاب مسیر کم‌ترافیک برای رسیدن به مقصد، یکی از فواید وجود این نرم‌افزارهاست. برای مثال اگر در هفته‌ای که گذشت، شما نقشه شهر تهران را نگاه می‌کردید، مسیرهای حوالی خیابانی که وزارت کشور در آنجا قرار دارد، لحظه‌ای از رنگ قرمز به زرد تغیَیر پیدا نکرده است. اگر شما این چند خط را کامل خواندید، قطعا متوجه شده‌اید که ما راجع به نرم‌افزارهای مسیریاب صحبت نمی‌کنیم.
* حس مسؤولیت
یکی از نکات تربیتی که هر پدر و مادری از همان دوران نوزادی برای فرزند خود در نظر دارند، مسؤولیت‌پذیری است. برای مثال پدر از کودک ۳ ساله خود توقع دارد برود در صف نان و سر راهش هم یک هندوانه بخرد و بیاورد. این کودک از همان ابتدا بار سنگین زندگی را چشیده بنابراین در چهل سالگی نمی‌تواند آرام بنشیند. او منتظر یک فرصت برای پذیرش یک مسؤولیت و برداشتن هندوانه‌های بزرگ‌تر است. لذا تا می‌بیند یکجا برای یک چیزی ثبت‌نام می‌کنند، دوان دوان سمت آنجا رفته و نامش را در لیست مذکور می‌نویسد. کاری هم ندارد که لیست ثبت‌نام کاندیداهای ریاست جمهوری است یا داوطلبان پاکسازی محیط زیست…
* نام نیک
از قدیم گفته‌اند این دنیا چهار روز بیشتر نیست و باید طوری زندگی کنید که نام‌تان جاودان بماند. یک فرد برای جاودان کردن نامش در تاریخ، می‌تواند راه‌های زیادی را انتخاب کند. مثلا می‌تواند شعر بگوید و شاعر شود. درس بخواند و پزشک شود، اهل فکر باشد و سیاستمدار شود یا زرنگ باشد. تفاوت این موردها با مورد آخر نیز مدت زمان طی شده و کیفیت نحوه ماندن نام است. چند گزینه اول شما باید خیلی زمان بگذارید و تلاش کنید تا نام‌تان ثبت شود اما در مورد دوم شما می‌توانید یک کار خاص بکنید. مثلا دکترای ریاضیات محض داشته باشید و بدون دانستن ذره‌ای علم سیاست و اقتصاد، طی یک حرکت به موقع بروید و کاندیدای ریاست‌جمهوری شده و درست از همان لحظه به بعد، در تمام رزومه‌ها، توضیحات مجازی و دور از جان‌تان حتی سنگ قبرتان، این لقب را جایگزین نام‌تان کرده و آن را در تاریخ جاودان کنید.
* دغدغه‌مندی
نام‌نویسی برای ریاست جمهوری یک کشور، آنقدر کار مهمی است که اصلا مهم نیست فرد موردنظر در حال حاضر در کجا و در چه شغل و سمتی در حال کار است یا سابقه‌ای برای به دست گرفتن امور اجرایی یک کشور دارد یا خیر؟ او دغدغه فعالیت مثبت را دارد. مثلا اگر او نبود چه کسی آخرشب بین خانواده عروس و داماد بر سر تصاحب غذای باقیمانده از شام شب عروسی، با مذاکره صلح ایجاد می‌کرد؟ یا اصلا تقسیم کردن سوغاتی‌های چمدان مادر به طور عادلانه بین نوه‌های پسری و دختری، به‌طوری‌که صدای خواهر و عروس خانواده درنیاید؛ کار چه کسی می‌توانست باشد؟ همه اینها نشان‌دهنده شخصیت کاریزماتیک یک فرد در جمع‌هاست و قطعا این مقام سیاسی، شایسته کسی جز او نیست.
* نقد و تحلیل
اگر فردی را دیدید که هر روز بعد از خاموش کردن کولر به دستور پدر و ریختن چای و روشن کردن تلویزیون و زدن شبکه خبر و بلند کردن صدایش است؛ او ۸۰ درصد ویژگی‌های یک رئیس‌جمهور خوب را دارد. چرا که هم با دیدن شبکه خبر اخبار را در یک ساعت بارها و بارها دنبال می‌کند و هم بلد است با شرایط اعضای مختلف خانواده کنار آمده و به راحتی زمان خاموش‌شدن کولر در ساعت ۳ ظهر را درک می‌کند و هم این قضیه ربطی به پول توجیبی ماهانه او ندارد.
* نتیجه
اگر هر کدام از ویژگی‌های بالا را دارید؛ بدانید و آگاه باشید که صلاحیت شما از دید خانواده‌تان مورد تایید است و شما قطعا برنده این انتخابات هستید و هر نتیجه‌ای به غیر از اسم شما دلیل بر آن است که: «اونها خودشون دست به یکی می‌کنن تا یکی از خودشون بیاد بالا و اصلا هم اجازه نمی‌دن یکی از بیرون تو تیم‌شون نفوذ کنه. هر چی هست باید بین هم تقسیم کنن تا صدای کسی درنیاد.» خلاصه که در یک پرسش از تک‌تک نامزدها می‌توان پرسید: «کی از همه کاندیداتره؟» و جواب شنید:« من، من، من، من! »
ثبت ديدگاه