با توجه به فرا رسیدن برهه حساس کنونی آن‌ور آبی‌ها یعنی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و از آنجایی که بعضی از همین این‌ور آبی‌ها در اطراف و اکناف ما مثلاً در صف نانوایی دلشان عین سیر و سرکه می‌جوشد و از استرس درون سینه‌شان تالاپ‌تالاپ می‌کوبد و با خودشان می‌گویند «ای وای! حالا ترامپ می‌شه یا هریس؟ نه آقا! صف یه دونه‌ای اون طرفه، اَه. ترامپ بشه دلار می‌کشه بالا! های شاطر! نون من رو نسوزونی‌ها. هریس بیاد هم می‌کشه پایین! هوی آقا لایی نکش، صفه‌ها.» ما بر آن شدیم تا روند برگزاری انتخابات آمریکا را بررسی کنیم. اگر شما فکر می‌کنید نحوه برگزاری انتخابات آمریکا بسیار مزخرف و زاقارت است، احسنت، درست فکر کرده‌اید. حال با ما همراه شوید تا ببینیم چطوری این‌طوری می‌شود:

۱. در اولین قدم، انتخابات درون حزبی برگزار می‌‌شود. بدین شکل که خرها (نه! فحش ندادیم‌ها. ما از آن خانواده‌هاش نیستیم. خر نماد حزب دموکرات‌هاست.) و فیل‌ها (نماد جمهوری‌خواه‌ها) گرد هم می‌آیند با گفتن «من، من، تو، تو، کشیدم کی رو» یک نفر را انتخاب و با دادن تی‌تاپ خرش (این‌بار دیگر نماد نیست، بلکه منظور همان حیوان چهارپایِ باربر است.) می‌کنند و می‌فرستندش جلو تا به عنوان نماینده حزبشان در انتخابات شرکت کند.

تبصره ۱. در انتخابات آمریکا به غیر از دو حزب مزبور (همان خرها و فیل‌ها) نماینده‌ای که مستقل شرکت کرده باشد، هیچ شانسی برای پیروزی ندارد. بیچاره حیوونکی فقط می‌تواند بعد از احساس تکلیف کردن اقدام به شرکت در انتخابات بکند؛ ولی امیدی به پیروزی ندارد. زیرا تهِ تهش فک و فامیل (البته به غیر از باجناق و شوهرخاله‌اش)، همسایه‌هایی که برایشان نان خریده و آشغال‌هایشان را راس ساعت ۹ دم در گذاشته باشد و یک چندتایی شانسکی بهش رای بدهند.

۲. در قدم دوم فرد برگزیده و منتخب هر حزب با بستن چمدان شروع می‌کند به سیروسفر برای سخنرانی‌های انتخاباتی. از شرق تا غرب به هرجایی می‌رود و یک عده آدم را جمع و شروع می‌کند به خالی‌بندی و بلوف زدن. آنها هم خرکیف‌ و «اَ… اَ…»گویان آب از لک و لوچه‌شان آویزان و ذوق مرگ می‌شوند.

۳. سپس با رسیدن روز انتخابات، مردم به پای صندوق‌ها می‌روند و با نگاه کردن به عکس نامزدها و گفتن «اییش. سگ‌خور!» نامزد مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند و داخل صندوق می‌اندازند (البته رای را؛ وگرنه نامزد را که نمی‌توانند!) و سپس با رای خود با گفتن «من و این، یهویی» سلفی می‌گیرند برای روز مبادا.

۴. تا مرحله قبل همه چیز عادی و عین آدمی‌زاد بود. تقریباً در همه جای دنیا که انتخابات انجام می‌شود و صندوق رای را با جانانی اشتباه نمی‌گیرند، همین مراحل با اندکی اختلاف پیش می‌رود. از اینجا به بعد ورق برمی‌گردد و قضیه یک مقدار پیچیده می‌شود.

در این مرحله پس از اتمام رای‌گیری صندوق‌ها دانه دانه شمرده و رای‌ها به حساب نامزدها ثبت می‌شود. خب حتماً انتظار دارید نامزدی که بیشترین رای را آورده به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شود و با جیغ و دست و هورا و انجام حرکات ریز و خاک‌برسری به میان هوادارانش بیاید و جشن پیروزی را برگزار کند؟ خب باید بگویم «خیر! (با صدای نقی معمولی) کاملاً در اشتباه هستید.» روند کار این‌جوری است که رای‌ها ایالت به ایالت شمرده می‌شود و هر نامزدی در آن ایالت بیشترین رای را آورده باشد کل رای‌های الکترال کالج آن ایالت به نام او ثبت می‌شود.

حتماً می‌پرسید که الکترال کالج چیست؟ که واقعاً احسنت. خیلی سوال خوب و به موقعی پرسیدید. الکترال کالج عددی است که از مجموع (یعنی جمع) دو عدد به دست می‌آید. اول سناتور که برای همه ایالت‌ها یکسان و برابر ۲ است. دیگری براساس تعداد نماینده‌های مجلس آن ایالت محاسبه می‌شود. و از آنجایی که یک ضرب‌المثل سرخ‌پوستی می‌گوید «هرکه هیزمش بیشتر، حالا هرچی. مثلاً خوش به حالش.» هر ایالتی وسیع‌تر و جمعیت بیشتری داشته باشد، تعداد مناطق (Distric) بیشتری دارد و طبیعتاً تعداد نماینده‌هایش هم بالاتر می‌رود. سرشماری جمعیت برای تقسیم‌بندی مناطق هم با گفتن «دوباره ازَ سر» هر ۱۰ سال یکبار انجام می‌شود.

پس با این اوصاف اگر سناتورها را S و نماینده‌های مجلس را B در نظر بگیریم. (حتماً می‌گویید که چرا سناتور را S گذاشتیم و نماینده‌ها را کاملاً هرتکی و بی‌ربطB گذاشتیم؟ خب پاسخ می‌دهیم که دلمان خواست و حال کردیم.) حال الکترال کالج حاصل جمع B+S می‌شود. اکنون برهمگان واضح و مبرهن و کاملاً تابلو است که هر ایالتی که تعداد نماینده‌های بیشتری داشته باشد، خوش‌خوشانش می‌شود و با گفتن «جانمی جان، وای وای» عشق و حال می‌کند در حد NBA و نقش تاثیرگذارتری در انتخابات به عهده دارد.

۵. در آخرین قدم بعد از ثبت رای‌های هر ایالت‌ براساس الکترال کالج‌هایش، نامزدی که بیشترین رای‌های الکترال را از آن خود کرده باشد به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب می‌شود.

برای شفاف شدن مطلب با ذکر مثال با رسم شکل، کل قضیه را توضیح می‌دهیم تا مقوله جا بیفتد.

در ایالت ۱ که ۵۳ رای الکترال کالج دارد ترامپ ۵۱% رای مردم را به دست آورده است و هریس ۴۹%.

در ایالت ۲ که ۵۰ رای الکترال کالج دارد ترامپ ۲۰% و هریس ۷۹% رای آورده‌اند. (آهان. حتماً زرنگ‌بازی در آورده‌اید و می‌گویید که پس ۱% بقیه‌اش کو. خب باید بگوییم که ظاهراً نامزد مستقل در این ایالت زندگی می‌کند و کلی صبح کله سحر رفته برای همسایه‌ها نان دو رو خشخاش خریده و توانسته ۱% رای کسب کند.)

حال در ایالت ۱، همه ۵۳ رای به نام ترامپ ثبت می‌شود و در ایالت ۲ هم ۵۰ رای به نام هریس. پس همان‌طور که مشاهده کردید علیرغم اینکه درصد رای مردمی هریس بیشتر بوده؛ ولی براساس رای الکترال کالج‌ها ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا می‌شود. (قابل توجه بعضی‌ها، فاتحه مع صلوات!)

پس مشاهده کردید که انتخابات آمریکا کاملاً خرکی و بدون رعایت اصول حق حداکثری برگزار می‌شود. تاکنون چند بار در تاریخ انتخابات آمریکا این حادثه رخ داده است که رای مردمی مطابق رای الکترال‌ها نبوده. بر همین اساس نامزدی که مردم به آن رای داده‌اند را با گفتن «خوشحال شدیم. خسته نباشید.» به پشت شانه‌اش زده‌اند و با دادن یک آب‌نبات لیسی هدایتش کرده‌اند تا برود و حظ دنیا را ببرد که در آمریکای سرشار از دموکراسی، مشغول گذران زندگی است.

درپایان جا دارد که بگوییم انتخابات آمریکا مسائل عجیب و غریب دیگری هم دارد که شنیدنش باعث می‌شود مخ آدم مانند زودپز که دیگر در آستانه ترکیدن است سوت بزند؛ ولی بیش از این مغز شما را درگیر نمی‌کنیم و می‌گذاریم شما درحال گفتن «عجب وضعیتیه‌ها» همین‌طور انگشت به دهان در عجایب ینگه دنیا بمانید.