(خبرنگار در حال تنظیم دوربین و نصب میکروفون در اتاق)

عمرانی: اینجا خوب نیست، بریم روی بالکن. اونجا افقش محوتره

خبرنگار: لطفا روبه دوربین اقای عمرانی تا شروع کنیم.

عمرانی: نه، نیم‌رخ بگیر. من امتحان کردم کلاسش بیشتره.

خبرنگار: چشم. خب به عنوان اولین سؤال…

عمرانی: نه دیگه، تو چیزی نپرس. من مناجات‌گونه می‌گم. اوووف تأثیر می‌گذاره چه‌جور؟!

عمرانی: آقای ترودو نخست وزیر محبوب من؛

در ابتدا بگذارید  به‌خاطر لغو بازی فوتبال ایران_کانادا، از راه دور دستتان را ببوسیم که نشان دادید، گول شعار مضحک «ورزش سیاسی نیست» را نمی‌خورید.

هزار سال دیگر هم که بگذرد، گورهای دسته‌جمعیِ دیگری هم که کشف شود و فراموش گردد، ما از یاد نخواهیم برد که شما تنها پناه الهام‌بخشان سرزمین‌مان بودید.

ما نژادپرست نبودن‌تان را از آنجا باور کردیم که باختر و خاور برای‌تان آنچنان ممزوج شد که خاوری‌ها را مهربانانه در آغوش کشیدید و حاضر به تسلیم‌شان نشدید.

همین مرام و معرفت‌تان است که ما را شیفته جنابتان نموده.

باقی بقایتان!

ممّد فدایتان!

(همچنان نیمرخ: دکمه قطعش رو بزن دیگه!)