آن گوینده سخن با اشباح، آن مصافحه کننده با ارواح، آن متولد پنسیلوانیا، آن قاتی‌کننده نام کشورها، آن کِشَنده‌ی گُل، آن سیاستمدار خُل، آن شل‌کننده پیچ، آن فرتوت گیج مایه عبرتنا «جو بایدن» -زَیَّد الله آلزایمره- رئیس ولایت USA و در دادن گاف سرآمد دوران بود.

نقل است کرونا گرفت در روزگاری که جز سگان صحرا و مرغان هوا نمی‌گرفتند و این مرضی‌ست که آن نفسِ مدد حیات فرو نمی‌رود و برنمی‌آید.

چون خبر در سرزمین پارس پیچید همه سخت در عجب شدند از وجود کرونا در بلاد غربیه و انگشت حیرت به دندان گزیدند و جملگی بگفتند «اینها چه چشم و دل سیرند که هنوز برای خویش کرونا نگه داشته‌اند. چه نیکو طریقی که همه‌ی کروناها را یکجا نگرفتند و اسراف نکردند.»

در پی این مرض وی در هر کوی و برزن به دنبال «برکت» بود. ناقلان احوال همگی بر این رای‌اند که چون آن را در مُلک خود نیافت، روی به فایزر آورد و هزار هزار از آن بزد؛ اما فایده نکرد، چون آن وقتی بود که دیگر خلعت ریاست بلاد از تن او به درآورده بودند. نقل است که از علل گُنگی حواسش، یکی همین فایزر بود.

و اما روایتی که در باب کرونا گرفتن او آمده این است که نحیفی بفرمود: «وی به سبب آنکه ما بیشتر نفت بفروشیم سرش را به آن سو گردانده و بفرموده شما بفروشید مثلاً من نظاره نمی‌کنم.» او را تاب شنیدن این تحلیل نبود، پس عظیم دلتنگ شد و بسیار بگریست. سپس با خود اندیشید ما با عرق جبین و کَّد یَمین اینان را تحریم می‌کنیم آن وقت می‌گوید ما حواسمان نبوده شُل کردیم. شیم آن یو!

وی را طاقت این مرتبت از سیاست نبود. پس همانجا سوگند خورد من کرونا بگیرم اگر دوباره قصد ردای ریاست کنم و همان جا بود که فی‌الحال کرونا بگرفت‌. والله اعلم!