راه راه:

{پخش زنده‌ی احضارِ روحِ کشته شده‌های ۸۸ توسط یکی از شبکه‌های آن‌ور آبی}

مجری: سلام خدمت بینندگان عزیز، امشب با احضار روح ثابت میکنیم که نظام تعداد زیادی از هموطنان ما رو نه تنها کشته بلکه آتیشم زده.
ما تعدادی از اسامی رو روی مقوا نوشتیم و با حرکت نعلبکی و ایستادن روی اسم مورد نظرمون، دوست‌مون رو صدا می‌زنیم، افشین جان اگه این‌جایی یه حرکتی بزن.

مجری: افشین؟ خب ظاهرا باید نلعبکی رو بچرخونیم و بریم سـُ….
روح افشین(با صدای آرام):…نه نه، من این‌جام. بی‌زحمت شما هم یکم آرومتر حرف بزنین اینا منو پیدا نکنن!

مجری: چرا صدات اینطوریه؟ اثرات قیر داغیه که نظام آخرای عمرت ریخته تو گلوت؟
روح افشین: وای نه قیر داغ نه.

مجری: بگو افشین جان، شکنجه‌هایی که بعد از گرفتنت روت انجام شد رو بگو.
روح افشین(با گریه): کدوم رو بگم؟

مجری: همه رو بگو.
روح افشین: از همون اولش با ضربه‌ی شلاق بردن‌مون تو. تا می‌اومدیم حرف بزنیم، با قیچی زبونمون رو می‌بریدن. دست و پا‌مون رو اون‌قدر کشیدن تا به زور اعتراف کنیم.

مجری: دلم کباب شد افشین جان. حتما غذا و آب هم بهتون نمی‌دادن.
روح افشین: اوایلش خیلی سخت بود. جلو قفسامون گوشت بره کباب می‌کردن می‌خوردن، تو حلق ما سبزیجات و قهوه‌ای جات می‌ریختن و آب جوش.

مجری: پس شما رو با این شکنجه‌ها کشتن!
روح افشین(بلند گریه میکند): روزی دو سه بار با دستگاه پِرِس‌مون می‌کنن و دوباره با تلمبه بادمون می‌کنن. هر روز می‌کشنمون و آتیش‌مون می‌زنن.

مجری: هنوزم؟! مگه میشه؟
روح افشین: آره آقا! مامورای نظام این‌جا هم ولمون نمی‌کنن! وای بازم پیدام کردن. ولم کنین. من نمیخوام امروز سوزونده شم.