راه راه:

قاضی: متهم ردیف اول پرونده، جناب آقای خشکسالی به جایگاه تشریف بیارین. لطفا مشروح اتهامات‌شون رو قرائت کنید.

شرح اتهامات: نظر به گفته‌ی مسئولین، ایشان متهم هستند به خشک کردن زمین و هورت کشیدن آب رودخانه و تسهیل در مفقود شدن حق‌آبه‌ی کشاورزان.

قاضی: اتهامات‌تون رو می‌پذیرید؟

خشکسالی: خیر، جناب قاضی من ماله‌ای بیش نیستم به دست مسئولین وگرنه بنده خودم از سوء‌مدیریت‌ها شاکی‌ام. متهم اصلی ابرهای نیمبو استراتوس هستند که نمی‌توانند باریدن‌شان را مدیریت کنند.

قاضی: ابرهای نیمبواستراتوس به جایگاه لطفا. فقط مراقب باشید جایگاه را خیس نکنید.

ابرهای نیمبواستراتوس: ای بابا آقای قاضی تکلیف ما رو معلوم کنین. یبار می‌گن ببار، می‌باریم. محصولات‌شون خراب میشه، گوجه و سیب‌زمینی گرون میشه. وقتی‌ام که نمی‌باریم می‌گن تو باعث شدی خشکسالی بیاد. بلاخره ما چیکار کنیم. بباریم؟

قاضی: نه آقا جان اینجا نه. متهم بعدی چاه‌ آب، به جایگاه لطفا.

چاه: کدوم متهم؟ من خودم زخم خوردم. چند روز یه بار با بیل و کلنگ می‌افتن به جون‌مون واسه یه گُله جا، که چی؟ محصولات آب‌برشون رو آبیاری کنن. خب نکار داداش نکار وقتی میبینی آب زیاد می‌خواد. هر جا رسیدن یه دونه از ما کندن. آقای قاضی زمین رو سوراخ سوراخ کردن. جمعیت‌مون از ۳۰ سال پیش ۷ برابر شده. دیگه سفره‌ی زیرزمینی‌ای نمونده که ازش بخوریم. والا ما خودمونم زیر خط فقریم. نمیدونیم شکم این همه چاه و چجوری سیر کنیم.

قاضی: محصولات آب‌بر به جایگاه لطفا.

محصولات آب‌بر: وااااااا، ما خانوادگی آب‌خورمون ملسه. باید آب زیاد بخوریم تا خوب قد بکشیم دیگه. همین شما پس فردا یه دادگاه تشکیل می‌دین می‌گین چرا خوب قد نکشیدی بعد پخت خانم برنج. تقصیر ما چیه؟ مسئولین رسیدگی کنن لطفا.

قاضی: مسئولین به جایگاه لطفا.

مسئولین: آقای قاضی من خودم چند وقته دنبال حق‌آبمم، گیر نمی‌یاد. اصلا کی گفته آب حق داره؟ همین حقا رو دادین بهش که هر وقت دلش می‌خواد می‌ره، میاد. بی‌مسئولیته آقای قاضی. مدیریت رفت و آمد نداره. من از محضر دادگاه میخوام هر چه سریعتر حق ما رو از این حق‌آبه بگیرن. البته از خشکسالی هم نباید غافل شد.

قاضی: به دلیل شرکت نکردن حق‌آبه در دادگاه، بررسی این موضوع به جلسه‌ی بعد موکول می‌شود. تنفس آزاد.