با یک اشاره گاو همه محموله‌های غار غیب شدند.
علی بابا به گاو گفت: ما رو از اینجا ببر بیرون.
گاو دست شان را گرفت و تا دم در همراهی شان کرد. علی بابا گفت: خسته نشی یه وقت؟! خودمونم که میتونستیم اینجوری بیایم.
گاو گفت: بیشتر از این برام قفله. باید پنیر لاکتیکی می گرفتین. در ضمن چون تیکه انداختی آرزوی سومت سوخت. گاو این را گفت و غیب شد.
علی بابا و برادرش مجبور شدند پیاده پا به فرار بگذارند. در حین تعقیب و گریز پای برادر علی بابا به سنگی گیر کرد و با مغز زمین را گاز گرفت. علی بابا با او فاصله داشت. دزدان لحظه به لحظه نزدیک میشدند و فرصتی برای علی بابا نمیگذاشتند. اما علی بابا تصمیم خود را گرفت و به طرف برادرش رفت.
ولی برادرش گفت: علی بابا برگرد. اینجوری هر دومون رو میگیرن اونوقت هم زنامون بی‌شوهر میشن هم دیگه کسی از راز این غار باخبر نمیشه.
علی بابا هم گریخت. وقتی به خانه رسید ماجرا را برای زنش تعریف کرد. زنش گفت: اینا رو ول کن وام چی شد؟
علی بابا بر سرش زد و گفت: وای درگیر این غار و دزدا شدم پاک یادم رفت.
آن شب علی بابا مجبور شد بیرون بخوابد. اما فردای آن شب وقتی علی بابا به خانه برگشت تنها نبود و با خودش مهمان آورده بود. وقتی زنش در مورد مهمان پرسید علی بابا گفت: دیشب که بیرون بودم اومد پیشم. مثل اینکه تاجره و با سقوط قیمت نفت میخواد بشکه‌های نفتش رو بده به هر کس که ببینه چون پول نگهداریش تو انبار بیشتر میشده ظاهرا. می‌گفت اولین نفری که دیدم تویی و می‌خوام به تو هدیه کنم. ما هم نگه می‌داریم و بعدا می‌فروشیم. داریم کم کم به امید خدا پولدار می‌شیم خانم.
زن علی بابا بعد از کمی سکوت گفت: ولی یه کم مشکوکه. چطور بهش اعتماد کردی آخه؟!
اما علی بابا با خیال راحت و بدون هیچ نگرانی با تاجر به معاشرت پرداخت. زن علی بابا وقتی به پذیرایی آمد و علی بابا و تاجر را در حال خوش و بش دید گفت: چی شده اینقدر با هم گرم گرفتین؟
علی بابا گفت: آخه چای شهرزاده.
زن علی بابا پریشان شد و گفت: چشمم روشن شهرزاد کدوم گیس بریده‌ئیه؟
علی بابا که دستپاچه شده بود گفت: هیشکی خانم شلوغش نکن.
زن گفت: شلوغ نکنم؟! که هر کار خواستی بکنی؟! اصلا پاشو برو پیش همون شهرزاد خانمت چایی بخور.
این را گفت و سینی چای را از پنجره به بیرون پرت کرد. اما علاوه بر صدای شکسته شدن لیوان و قندان، صدای داد مردی از بیرون بلند شد.
علی بابا رو به خانمش گفت: چشمم روشن…
زن گفت: بی خود شور برت نداره صدا از تو یکی از همین بشکه نفتا اومد.
بعد هر دو جا خوردند و مثل اینکه چیزی متوجه شده باشند به تاجر نگاه کردند. تاجر ناگهان دستش را به پشتش برد. علی بابا به سرعت الکل ضدعفونی کنندهی روی میز را برداشت و چند بار توی چشمان تاجر زد. چشمان تاجر تار میدید. علی بابا هم از فرصت استفاده کرد و تا دهن تاجر باز شد که داد بزند، شیشه الکل صنعتی را داخل حلقش فرو کرد.
تاجر گفت: چه بهتر اینا کرونا رو از بین میبره اصلا مایع شوینده بهم تزریق کنید.
علی بابا رو به زنش گفت: خانم اون وایتکس و سرنگ رو بیار.
اما هرچی تاجر گفت شوخی کردم فایده نداشت.
سپس گریم تاجر را پاک کردند و فهمیدند این آدم همان رئیس دزدان است.
علی بابا گفت: خداوکیلی صد تومن بهت می دم بگو کجا انقدر خوب گریمت کردن؟
اما رئیس دزدان که کور شده بود دیگر حرف هم نمیتوانست بزند و بعد از لحظاتی دار فانی را وداع گفت.
علی بابا و خانمش که از نقشهی دزدان با خبر شده بودند، داخل همهی بشکه‌ها را پر از قیر کردند. بعد از این کار بشکه‌ها را شمردند. ۳۷ تا بود. دو نفر از دزدان هم که به خاطر کرونا خودشان را قرنطینه کرده بودند.
رئیسشان هم که مرده بود. فردای آن روز علی بابا بشکه‌ها را به سمساری فروخت و توانست مبلغ کمی به جیب بزند و همراه همسرش به زندگیشان ادامه بدهند.
ثبت ديدگاه