۱. لحظه‌ای که وارد قطار شدید و آرزو کردید که طبقه بالا بنشینید، خونسردی خود را حفظ کنید و به پایین بروید. شما اگر شانس و اقبال داشتید و جیبی پر پول که قطار اتوبوسی نمی‌گرفتید..

۲. مطمئن باشید صندلی‌ای که کنارتان خالی است در ایستگاه‌های بعدی پر می‌شود، پس به آن دل نبندید و تا صاحبش نرسیده از لم‌دادن روی آن لذت ببرید که وقت تنگ است.

۳. واقعا چرا قطار کوپه‌ای نگرفتم؟! این سوال پر تکرار را از خود نپرسید، چون دیگر کار از کار گذشته، از سفر لذت ببرید.

۴. بدانید و آگاه باشید که قوز کمر، گردن‌درد، دست و پا درد، گلاب‌ به رو‌یتان قسمت‌تحتانی‌درد و هزاران درد و کوفتگی دیگر از نتایج انتخاب‌ بلیط‌تان است، پس غر نزنید و باز هم از سفر لذت ببرید.

۵. اگر دیدید قطارتان در همه‌ی ایستگاه‌ها توقف دارد باز هم زحمت بکشید و خونسردی خودتان را حفظ کنید و جسارتاً از سفر لذت ببرید. نگارنده شک دارد باربط است یا بی‌ربط ولی؛ دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است! درضمن اسم چهارتا ایستگاه را هم یاد می‌گیرید، جغرافیای‌تان خوب می‌شود.

۶. اگر خودتان ساندویچ الویه داشتید و صندلی بغلی چلوکباب، فقط کافی است یک نگاه مظلومانه بیندازید و تمام. نصف چلوکباب نوش جانتان. البته نگارنده در نگاه مظلومانه آنقدر توانا است که می‌تواند کل چلوکباب را نوش جان کند.

۷. موقع پیاده‌شدن برای نماز خونسردی خود را حفظ کنید، تجربه نشان داده است کسی جا نمانده، اگر کسی جا مانده نگارنده از آن بی‌خبر است، فلذا مراتب را سریعا به ایشان اطلاع دهید.

۸. دیگر لازم نیست بلیط‌تان را چاپ کنید، همین که توی گوشی عکس آن را داشته باشید کافی است. بالاخره این گوشی چندمیلیونی یک کاربردی پیدا کرد!