راهکارهایی برای حفظ زبان و ادبیات پارسی
لطفا راحت نباش!
۱۰:۰۰ ق٫ظ ۲۹-۰۶-۱۴۰۳
زبان، میراث بزرگ یک سرزمین است که مردمانش نسل به نسل و سینه به سینه آن را نکست و به نسل بعد از خود به امانت می‌دهند. در این میان بزرگانی نیز وجود داشته و دارند که آل‌آف‌دِ زندگی‌شان را پای ریدینگ و رایتینگ صرف کردند تا مبادا واژه غریبه‌ای به کشور ما سند گردد. حالا به دلیل فرا رسیدن روز شعر و ادب پارسی ما چند راهنگار برای حفظ بیشتر این امانت اکسپنسیو داریم.
یک) بزرگ بداریم
یکی از بهترین راه‌های پاس‌داشتن زبان فارسی، بزرگداشت نویسندگان و شعرای بزرگ سرزمین‌مان است. برای این کار دتس ایناف که در یک حرکت دسته‌جمعی، در فرست سلبریشن پیش رو همه با هم لباس‌های پلوخوری‌مان را پوشیده و فول آلبوم کامل آهنگ‌های جدید مرتضی پاشایی را دانلود کنیم. سپس هنگام تاریکی شب، با چند اسپیکر نسبتا قوی بالای سر مرحوم رفته، چراغ قوه گوشی‌ها را آن کرده و مراسمی نایس برگزار می‌کنیم.
دو) حفظ باشیم
برای رضای خدا هم که شده از همین شاعران خیلی معروف فارسی‌زبان، یک شعر حفظ باشیم تا وقتی روز بزرگداشت‌شان، دوباره خلاقیت‌ها گل کرد و همه دوربین به دست به خیابان‌ها آمدند؛ لااقل شما یک مصرع را بدون غلط حفظ باشید و هم آبروی همه فارسی‌زبانان را بخرید و هم خودتان را.
سه) کلمه‌ها و ترکیب‌های تازه
یکی از بهترین کارها، نلرزاندن تن شاعران و نویسندگان بزرگ، لااقل در همین یک روز در گور است. لذا شما دوست عزیز، به عنوان عضوی از این جامعه فرهیخته، لطف کن و هنگام باز کردن گروه دوستانه یا صفحه پیامت با دوستانت، لحظه‌ای به ابهت فردوسی بزرگ فکر کن که سی سال از عمر گرانمایه‌اش را گذاشت تا شما نصف‌شبی برای دوستت ننویسی: «ایسگامون کردی؟!»
چهار) تمریییییین
دوثت بذرگوار من، یکی از چالش‌های ضبان و ادبیاط فارصی، وجود حروفی با آوای یکسان و ثدای مطفاوت می‌باشد. لظا یکبار دیگر به دوران ابتدایی برگرد و هر شب غبل عض خاب به خودط دیکطه بگو طا در چط هایط کلمه‌ها را حر تور دوصط داشطی ننویثی و در آخر بگویی «من اینجوری راهطم.»! لطفا راحت نباش! در ذمن، بگزار را هم با «ذ» می‌نویسند!
ثبت ديدگاه