«ما رفتیم نماز بارون خوندیم اما بارون نبارید. اینا رفتن لخت و پتی دویدن و دختر و پسر توی هم لولیدن و بارون اومد. اونقدر اومد که بند نمی‌اومد…»
شاید این شبههٔ به‌ظاهر منطقی، بعد از بارندگی‌های اخیر به ذهن شما هم رسیده باشد. ولی خب این شبهه همان‌قدر منطقی است که نمرود می‌گفت: «من زنده می‌کنم و می‌میرانم…» چون اگر بی‌حجابی علت نزول باران باشد، احتمالاً باید ستاد مبارزه با خشکسالی را به کانیه وست بدهیم و برای شفای بیماران هم به جای التماس دعا در مساجد از دن بیلزریان بخواهیم در کشتی به یادمان باشد.
از این گذشته این قضیه شبههٔ تازه‌ای هم نیست و فقط لباسش را عوض کرده. در واقع اولین باری که این شبهه مطرح شد، هنوز ابلیس بندهٔ خدا بود و از آن سجدهٔ چند هزار ساله‌اش بلند نشده بود.
مثلاً فرعون به موسی می‌گفت: «این دفعه عذاب قطع بشه دیگه فقط توحید توحید توحید.» بعد از رفع عذاب هم می‌گفت: «این رفع عذاب به خاطر این است که کاهنان معبد آمون در نیل ادرار کرده‌اند.» کچل‌خان از رو هم نمی‌رفت و ۹ بار همین دیالوگ را تکرار کرد…
مغالطه اینجاست که گوینده فکر می‌کند هرکس عبادت کرد و بنده‌ی خدا شد ثروت ایلان ماسک و نبوغ انیشتین و موفقیت‌های استیو جابز مانند آبی که از دوش خانه به سر آدم می‌ریزد به سرش خواهد ریخت. آن هم دوش آبی که با پمپ آبی با قدرت هفت اسب بخار تقویت شده است.
با این منطق قوم صالح و ثمود و لوط و فرعون و عاد و رفقا به جز قوم یونس! تا وقتی عذاب الهی نیامده، چون در ناز و نعمت بودند، نزولات آسمانی و لطف الهی شامل حالشان شده است؟ یا مثلا نمرود شخصاً تا آخر عمر از کرونا و امثال آن مصون بود. واکسینه‌ی الهی بود ملعون. حتی یک بار هم سردرد نگرفت. سرما هم نخورد عنتر.
این یعنی نمرود آدم خوبی بود و خداوند خیلی دوسش داشت؟ باران به خاطر بی‌حجابی زن نمرود و قانون کشف حجابش به بابل نازل می‌شد؟ باغ‌های معلق بابل را خدا به خاطر کمبود تقوا و عمل صالح نمرود به او عطا کرده بود؟ قناعت درباریان و لیاقت شاهزادگان موجب نزول رحمت الهی شده بود؟
یا مثلا قوم ثرثار آنقدر غرق نعمت بودند که فقط از مغز گندم استفاده می‌کردند و نان سفید می‌خوردند. آن هم آنقدر زیاد بود که نشیمن کودکانشان را هم با همان نان سفید و خمیرش تمیز می‌کردند. معروف است کنار شهرشان کوهی از نان سفید نجس تلنبار شده بود. آیا باران رحمت الهی به خاطر این ماراتن اسراف نازل می‌شد؟ هر وقت خمیر را به جای دستمال توالت استفاده می‌کردند خدا باران می‌فرستاد که بعدش دستشان را بشورند؟
اتفاقا کاملا عکس این قضیه ثابت است. خداوند چنین وعده‌ای به کسی نداده و اتفاقا «هر که در این بزم مقرب‌تر است» طور نعماتش را راهی بلاد کفر کرده است. قرآن کریم می‌فرماید: «اگر همه‌ی مردم با این کار کافر نمی‌شدند، کاری می‌کردیم هر کسی به خدا کفر بورزد آنقدر پولدار شود که سقف خانه و راه‌پله‌ی پشت بامشان را از نقره بسازند…»*
نزول رحمت الهی تابع قوانین و سنت‌های الهی و البته آزمایشات و ابتلائات بشر است و باران شاخص سنجش رضایت الهی نیست. البته گاهی خدا برای این که بشر حواسش را جمع کند نشانه‌هایی از قدرتش را رو می‌کند. اما این بدان معنا نیست که دیگر کفار به فکر پیمانکار برای سقف و راه‌پله‌ی خانه‌هاشان بیفتند و مسلمانان هم دست از دعا بکشند.
گذشته از همه‌ی این‌ها تقارن ولادت با سعادت حضرت صدیقهٔ طاهره (سلام الله علیها) با بارندگی‌های اخیر بسیار بیشتر است با ماراتنی که یک هفته از آن گذشته بود. قطعا نزول باران روزی خوردن جهانیان به یُمن وجود نازنین این خاندان است و شبهه انداختن در تویتر هم چیزی بیشتر از آجری از برج بابل و تیر انداختن نمرود نیست.

*آیه ۳۳ سوره زخرف: وَلَوْلَا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّهً وَاحِدَهً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَٰنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّهٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ