حافظ خوانی در ایالت ماساچوست
همیشه آگوست یکبار هم دسامبر

چند وقتی است که بخشی از هموطنان ما، حول محور فرهنگ‌های غربی کارهای عجیبی انجام می‌دهند. مثلاً در شب سال جدید میلادی می‌روند جلوی کلیسا تجمع می‌کنند و صلوات می‌فرستند. مثل این است که مسیحی‌های ارتودوکس و پروتستان تصمیم بگیرند در شب عید نوروز، شام «عشای ربانی» با ماهی بخورند. و یا اروپایی‌ها در جشن سپندارمذگان به عشقشان خرس قرمز هدیه بدهند.
مشکل ریخته شدن قیمه‌ها توی ماست‌ها و رونالدینیویی عمل کردن نیست. نکته اینجاست که مگر شهروندان ایالت ماساچوست، شب یلدا زیر کرسی جمع می‌شوند و حافظ می‌خوانند که ما میخواهیم طبق فرهنگ و رسومات آن‌ها عمل کنیم؟
اصلاً همیشه شعبون خب یکبار هم رمضون. چرا فقط مراسمات غرب دهکده جهانی را اجرا کنیم؟ بیایید کمی هم شرق‌زده عمل کنیم و «سال نو چینی» یا «جشنواره قایق اژدها» را جشن بگیریم. چطور است؟
شاید گفته شود عده‌ای فقط می‌خواهند در احیا و پاسداشت فرهنگ غنی غربی اقدام کنند. بسیارخوب ولی همیشه آگوست، یکبار هم دسامبر! اگر می خواهید از غربی‌ها تقلید کنید؛ حداقل به بقیه مراسمات فرهنگی‌شان هم توجه کنید. مثلاً در آمریکا مراسم مهمی به اسم جشن «روز شکرگزاری» برگزار می‌شود. در این جشن مهمانی می‌گیرند و غذا بوقلمون می‌دهند.
من از همین تریبون از همه هموطنانی که در هالووین با کاستوم(لباس و گریم) اسکلت زیر قاب آیت الکرسی عکس می‌گیرند؛ دعوت می‌کنم که برای باکلاس شدن، این جشن را نیز برگزار کنند. اجرتون با حضرت جیزز کرایست…

ثبت ديدگاه