راه راه:

آنچه مسلم است آن قاعدۀ معروف است: «همه یک چیزی می‌زنند». همۀ ما معتادانی بالفعل هستیم اما با عوارض‌هایی متفاوت. در مقام بیان این امر هستیم که منشأ بعضی رفتارها و افکارها چیزی جز «فضانوردی» نمی‌تواند باشد.

کوکائین: با نام غیر رسمی کک. داروی محرک بسیار فجیع. از این دارو برای تفریحات غیرقانونی توسط فرزندان پول‌داران استفاده می‌شود. مصرف بیش از حد این دارو باعث شیردهی و کودک‌آزاری (و بعضا کودک‌کشی) است.

مت‌آمفتامین: در بلک بازار به نام «شیشه» یا «کریستال» معامله می‌شود. محرکی پرزور که پتانسیل ایجاد اعتیاد دارد. این ماده به‌حسب کشوری که در آن تولید می‌شود، انواع مختلفی دارد که تزریق نوع فرانسوی آن توهم برعهده‌گیری تمام مسئولیت ها را در پی دارد.

تریاک: شیره‌ای که از گل خشخاش در می‌آید که با چایی یا به‌صورت حبه‌ای سرو می‌شود. در انگلستان بر این باوراند که موجب افزایش عمر است. عوارض ناشی از مصرف نودوپنج سالۀ آن در پیرزنان باعث مشاهدۀ توهمات می‌شود. مثل توهم قو و دلفین!

هروئین: با اینکه در تمامی کشورها غیرقانونی است اما بعضا بین مقامات ایالات متحده مصرف می‌شود. از کلمۀ یونانی هیرو (hero) به‌معنی قهرمان گرفته شده است که اشاره به عوارض ناشی آن است. مصرف‌کننده خودقهرمان‌بینی پیدا کرده و فکر می‌کند آدم گنده‌ای است، پس ممکن است ناگهانی دستور به قتل فردی دهد یا از طرفداران خود درخواست کند به جایی حمله کنند.

کراک: نوعی مخدر که از مشتقات کوکائین است. بین سوسولان به نام «کِرَکْ»(به سبک کْروناگفتن مدیری) شناخته می‌شود. مصرف‌کنندۀ آن را مکرک گویند. با مصرف اندکی از آن مصرف‌کننده به سطح قابل قبولی از توهم می‌رسد که گاها موشک‌های هدفمند را سرگردان می‌بیند و پا به دنیاهایی مثل ترقوزآباد می‌گذارد که واقعیتی ندارند. از آنجایی که کراک خنثی‌نشدۀ کوکائین است، می‌شود مکرک‌ها را کوکائینی‌های رام‌نشده دانست.