راه راه:
یک صحنه از فیلم دستاوردهای دولت

(ظریف، صالحی و عراقچی روی صندلی نشسته اند و بایدن گریان جلوی آنها زانو زده است)
روحانی (به بایدن): ای بی صفت! این بود قرارمون؟ تا به قدرت رسیدی همه‌چی یادت رفت؟
بایدن: منو بکشید قربان! (بهتر است برای نقش بایدن از بازیگر کره‌ای استفاده شود)
عراقچی (به روحانی): قربان معلوم میشه به طرز فاحشی پشیمونه. کاش ببخشیدش.
روحانی(با اخم) : هرگز.
صالحی: از منظر اخلاق سیاسی شرمنده هم هست.
روحانی: فایده نداره.
ظریف: شما که ضعیف‌کش نبودین، پس اخلاق و مردونگی چی میشه؟
روحانی: احترامت واجبه آقای ظریف اما حرف از مردونگی نزن که هیچ خوشم نمی‌آد … کی واسه من قد یه نخود مردونگی رو کرد تا من واسش یه خروار رو کنم؟ … این دنیا همیشه واسه من کلک بوده و نامردی. به هر کی گفتم نوکرتم خنجر کوبید تو این جیگرم…
عراقچی: حالا خودتونو ناراحت نکنین. به طور فاحش که نکوبیده.
بایدن (با بغض): من بد کردم… چوبشم خوردم. آهتون منو گرفته. تو سخنرانیام هی گاف میدم و سوژه میشم. رو پله‌های هواپیما خوردم زمین (گریه‌اش می‌گیرد) زن و دخترمو تو یه روز از دست دادم…
ظریف: (متاثر می‌شود) ای وای زنت مرد؟ کی؟ مرد حسابی ما با هم همکار بودیم، می‌گفتی بیام مراسمش اقلا!
بایدن: (اشکش را پاک می‌کند) این زنمو نمیگم که. زن قبلیم. پنجاه سال پیش ماشین زد بهش‌.
روحانی: داداش می‌دونم خیلی در برابرتون قدرتمند عمل کردیم ولی خداییش راضی نبودیم زنت از دست بره!
عراقچی: ببینید قربان اینو خدا زده، ما دیگه نزنیمش.
صالحی: خدا هیچ مردی رو از منظر اخلاق سیاسی شرمنده کشورهای دیگه نکنه!
روحانی: حیف که میخوایم فیلم دستاوردهای دولت از نظر اخلاقی هم برای مردم آموزنده باشه، وگرنه منو که می‌شناسید به این راحتیا وابده نیستم. (به بایدن) قول بده توبه کنی!
بایدن: چشم، خدا خیرتون بده که منو بخشیدین، سر نمازام دعاتون می‌کنم… (دوباره به گریه می‌افتد)
روحانی: حالا پاشو برو صحنه رو خلوت کن، بعد پیام بازرگانی میخوایم دستاوردهای اقتصادی‌ گسترده‌مون رو نمایش بدیم فضا لازم داریم.
(بایدن برمی‌خیزد و در حالی که تا کمر خم شده است عقب عقب خارج می‌شود)