۱۰ اردیبهشت هرسال، روز ملی خلیج فارس است. در این روز، مردم ایران با لبخندی زیبا، رو به خلیج فارس کرده و با متانت مثال‌زدنی اعلام می‌کنند: «اینجی واس ماس. یعنی کلیش واس ماس.»

درست است که این روز، ملی است؛ اما جهانیان نیز در عمق وجودشان، یادآور این واقعیت می‌شوند و با تکرار هرساله، آن را ملکه ذهن خود می‌کنند؛ اما چرا باید سرلوحه دانستنی‌های خود قرار دهند؟ آیا دچار ضعف ملایم مغزی شده‌اند؟ آیا چون سرشان شلوغ است، شلوغ بازی درمی‌آورند؟ پاسخ آن به گذشته این مکان، یعنی خلیج فارس باز می‌گردد.

در گذشته‌های دور، نه چندان دور و نزدیک، عده‌ای خواستند شاخ بازی دربیاورند که طی رسوم خاصی، شاخ آن‌ها شکسته و گاهی موجب خیس شدن البسه شاخ‌بازی درآورندگان شده است. همانطور که می‌دانیم، خلیج فارس حاوی آب است و امیدواریم علت خیس شدن البسه آن‌ها، آب‌تنی بوده باشد.

علاوه بر شاخ شکسته شده و لباس خیس شده، اندکی غرور و تکبر نیز تَرَک ملایمی برداشته و صاحبان آن، متوجه شدند که در مسیر باد نباید کارخرابی بکنند.

خلیج فارس در جنوب ایران قرار دارد و با آبراهی به‌نام تنگه هرمز به دریای عمان و آب‌های آزاد متصل است.

گفتنی‌ست عده‌ای با لفظ خلیج فارس مشکل دارند که به آن‌ها اهمیت نمی‌دهیم و پیشنهاد می‌دهیم مشکلشان را با خودشان حل کنند و ما به شادی برای روز خلیج فارس می‌پردازیم.