قسمت قبل

من خودم کسی که دست به سینه‌ توی کلاسم بشینه بیرون می‌کنم. دستش تو دماغش باشه خیلی بهتره تا این که دست به سینه باشه. 

آدم دست به سینه زبان بدنش داد می‌زنه که نسبت به من گارد داره. آدمی هم که گارد داره یعنی چیزی از من یاد نمی‌گیره. حتی یه بار جای یکی از همکارانم رفتم دبستان. اونجا همه دست به سینه نشسته بودن که دیگه برای میز و صندلی تدریس کردن هم صفای خاصی داشت. 

البته شما این کارو نکنید. تجربه من می‌گه شاید یکی سردش شده باشه. ولی می‌خوام بگم تا طرف نسبت به شما خاشع نباشه ازتون چیزی یاد نمی‌گیره. همین شما الان داری این متن رو می‌خونی. داری به چی می‌خندی‌‌؟ چیز خنده داری هست بگو ما هم بخندیم. حیف دوره‌ی آبیاری نوگلان باغ زندگانی با شیلنگ گاز گذشته… نخند! بی‌تربیت! 

لب کلام این که همون‌طور که گارد داشتن تو کلاس باعث می‌شه چیزی دستت رو نگیره. برای قلب آدم هم باعث می‌شه چیزی از دعا و مناجات دستشو نگیره! 

اللهم اعوذ بک… من قلب لا یخشع‌… 

خدایا پناه بر تو از این قلب بی صاحاب که دست به سینه جلوی شما لم داده و گوش نمی‌ده… ببعی دارم برای تو تعقیب نماز عصر می‌خونما! هووووی. یابو!