راه راه:

+ سلام. من هاشم هستم، یک بیشعور!
همه: سلام هاشم!
پزشک: از کی فهمیدی که بیشعوری؟
هاشم: حقیقتا من خودم هیچوقت فکر نمی‌کردم بیشعور باشم، تا اینکه یه بار وزیر محترم بهداشت اومدن شهرمون. از اونجایی که وزیر بهداشت، پزشک هستند، تو یه نگاه فهمیدن که من بیشعور هستم و بهم گفتند:« بیشعور… اگه گذاشتم یه روز دیگه اینجا بمونی.» که حقیقتا به یک روز هم نرسید و من رو آوردن خدمت شما. اگه وزیر بهداشت نمی‌گفتن هرگز متوجه بیشعوری خودم نمی‌شدم
پزشک: چی شد که ترک کردی؟
هاشم: من تو از همون ساعات اولیه مراحل ترکم شروع شد. اولش خیلی مقاومت می‌کردم اما الان احساس بهتری دارم. گفتن قراره وزیر بهداشت بهم زنگ بزنه و ازم معذرت خواهی کنه. یه تلفن گذاشتن جلوم. وقتی که تلفن زنگ خورد دوستان اومدن و یه بلبلی که سوت بلبلی می‌زد، که اتفاقا صداش تو صوت منتشر شده هم میاد، رو جوری به من نشون دادن که تو مکالمه نه تنها به بیشعور بودن خودم پی بردم، بلکه فهمیدم بی‌تربیت هم هستم و اگه جای وزیر بودم به خودم فحش بدتری ممکن بود بگم. خدا رو شکر که یه وزیر به این ذی‌شعوری داریم که می‌تونه بیشعوری ما رو تشخیص بده.

– سلام، من کامبیز هستم، یک بیشعور!
همه: سلام کامبیز!
پزشک: از کجا فهمیدی که بیشعوری؟
کامبیز: من اولش فکر می‌کردم حداقل اندازه یه ارزن عقل داشته باشم، تا اینکه وقتی از جناب وزیر درباره ایرباس‌های مرجوعی پرسیدم بهم یادآور شدن که «یه جو عقل» هم ندارم و به همین خاطر چون دیدن ممکنه بیشعوریم برای دولت تدبیر و امید ضرر داشته باشه، میکروفون رو از دستم گرفت و به زمین پرت کرد تا یه وقت بیشعوریم به مردم سرایت نکنه.
پزشک (در حالی که روی میکروفون مذکور بالا و پایین می‌پرد و به اتاق ترک اشاره می‌کند): آخرین وصیتت قبل ترک رو بگو؟
کامبیز (در حالی که زار می‌زند): از جوانان می‌خوام که سمت میکروفون‌های ناباب نرن، مخصوصا این میکروفون کرایه‌ای‌ها!

× سلام، اسمم عُمومه و فامیلیم هم مردمه که یک بیشعور هستم!
همه: سلام عموم!
پزشک: تو چجوری فهمیدی که بیشعوری؟
عموم: من مثل بقیه دوستان یهو نفهمیدم که بیشعورم. یکم طول کشید تا بفهمم. رییس‌جمهور محترم خیلی رعایت حالم رو میکردن و تو کنایه بهم می‌گفتن. ۳۶ بار کنایه زدن ولی متاسفانه من نفهمیدم. چند نمونش رو میگم که قابل پخش هم باشن البته. بهم میگفتن: بی‌دین، ترسو، بزدل، افراطی، متحجر، بی‌شناسنامه، عقب مانده، آب شور خورده، به جهنم رفته و…. البته باز هم نفهمیدم تا اینکه رییس‌جمهور به خودشون کنایه زدن تا من بفهمم و گفتن:«من کی گفتم ۱۰۰ روزه مشکلات رو حل میکنم؟! مگر انسان احمقی باشد که بگوید مشکلات را صد روزه حل می کنم» و من آن موقع فهمیدم که چقدر بیشعورم که رییس‌جمهور به من میگوید به من رای بدید و من نفهمیدم
پزشک: می‌خوای برای ترک بیشعوریت چیکار کنی؟
عموم: هیچی دیگه، رای کل فامیل و آبا و اجدادم رو دادم به رییس‌جمهور
پزشک: آفرین، دیگه داری آدم میشی