راه راه: از آنجا که «جنبش سبز تنها گروه سیاسی در ایران است که پشتوانه مردمی دارد»(balatarin.com) و «ما بیشماریم» (Tehran. Park-e-daneshjoo. Dastshooei sevvom. Posht-e-dar) لازم است تا نسبت بین شعارهای این جنبش در مناسبتهای مختلف مورد بررسی قرار گیرد تا اندیشه‌های این «مردم» که «بیشمار» هم بودند در گذر تاریخ حفظ شود.

جنبش سبز با ارئه دلایل متقن و غیر قابل انکاری مبنی بر وجود تقلب در انتخابات سال ۸۸ شکل گرفت (Dr.Zahra Rahnavard. Damad-lorestan. BBC farsi. 23 khordad 1388) و بر این اساس، مبارزه با تقلب و احیای حقوق از دست رفته مردم در انتخابات را سرلوحه کار خود قرار داد. از این منظر مهمترین شعار این جنبش در راهپیمایی‌ها این بود: «رای ما رو دزدیدن، دار باهاش پز میدن» (kami $ soosan. Vanak. Sare mirdamad) و «رای ما رو پس بده» (kami inbar ba Aewzoo. zire pole parkway).

بنابراین واضح و مبرهن است که جنبش سبز یک حرکت اجتماعی بدون خشونت (Hadi Ghaffari & Maryam Rajavi) بود که ریشه‌هایی ملی (Queen Farah pahlavi) و دینی (Hojjatolislam Dr.Akbar Ganji) داشت. این جنبش یک جنبش براندازانه (Subversive) نبود بلکه تلاش می‌کرد در چارچوب نظام (Framework of the system) مطالبات خود را پیگیری کند و هیچگاه خلاف آرمانهای انقلاب اسلامی قدمی (Even one step) برندارد.

از این رو شعارهایی مانند «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران»(Kami inbar ba Nastaran, Haft-e-tir. Kami rooze qods ham bikhial nemisheh!) را که ظاهری ساختارشکن (anarchist) دارند و گویا هیچ ربطی (Even one rabt!) به انتخابات و تقلب و رای دادن و پس گرفتن رای ندارند باید با توجه به فرامتن (Outsider) تفسیر کرد و از انگ زدن به جنبشی تا این حد مردمی (oh my God) و تا این حد بیشمار (Countless) و تا این حد در چارچوب نظام و قانون خودداری نمود.

واقعیت (the truth) آن است که روز قدس سال ۸۸ از هر نظر، نقطه عطفی (A turning point) در تناسب ظاهر و محتوا بود و نشان داد که «میتوان از یک چیز خارج بود ولی در داخل آن به حساب آمد» (Az daroon ta birron, Professor Ali Motahhari, nashr-e saport, page 158 ).

بنابراین دیدن دختران و پسرانی که در کنار هم، و با کفش نماز جمعه روز قدس را اقامه کرده بودند (Kami dobareh ba soosan, qods street, sare taleghani) یا راهپیمایان خداجویی که در ماه رمضان بطری آب معدنی در دست داشتند (khonak benooshid) یا شعارهای ساختارشکنانه علیه روز قدس در روز قدس سر میدادند، هیچکدام برملا کننده ماهیت اصلی جنبش سبز نیست. بلکه نشان می‌دهد «برای پایبندی به یک چیز الزاما نباید به آن پیابند بود» (Man va yek omr etesab ghaza, Dr.Mehdi Khazali, nashr-e goshneh, page 386)

در واقع ظهور جنبش سبز نه تنها دفتر سپهر سیاسی ایران را ورق زد (in varagh na, oon varagh, Kami deghghat kon) بلکه تحول‌های‌ بنیادینی (Fundamental transformation) در عرصه معنا و منطق بوجود آورد که دقت در این امر اشک را از دیدگان هر فرد منصفی جاری می‌کند (Dr. Mahmoud Sadeghi, haram-e-emam).