وروجک

دلم لرزید وقتی پسته را با اشک می‌خورد
مگس کش توی دستم بود و کردم من غلافش

اشک روباه

گفتم نرو دنبال آن، جیز است آن کار
 بچه شدی؟ اصرار داری پشت اصرار

ادای ورزش

گفت خانم پس چه شد چای و غذای کوفتی
گفتمش کوری مگر دیوانه، ورزش می‌کنم

درد داری

توی کشتی تو قلیان کشیدند
تو از تفریح آنها درد داری

یک‌سال بی‌تو

چو ماهی غرق دریای غمت، چالز
غذایش نان و قدری خاویار است