چند وقت پیش مثل وقتهای دیگر عمرم بیکار بودم. برای همین از سر کنجکاوی نوشتههای علامه مجلسی را محاسبه کردم و بعد به طول عمر علامه تقسیم کردم. نتیجه به نحوی بود که خودکارم جوهر شرم روی نوکش نشست.
حکیم لبخندی عاقل اندر سفیه بزد و ضمن این نکته که بگو شهید رئیسی تا دهانت عادت کند؛ سه نکته فرمود. آن جقلهسفیه بعد از نکته اول حالت آن شکلک که دهانش خط ممتد دارد به خود گرفت و پس از نکته دوم برگریزان شد و در نکته سوم کامل هنگ کرد.