بازی یوزپلنگان! و عنابی‌ها در ورزشگاه آزادی با سرود ملی دو کشور شروع شد. وقتی سرود ملی عنابی‌ها پخش شد بازیکنان منتخب جهان نمی دانستند باید چه بخوانند از کی بخوانند اصلا برای چه باید سرود ملی عنابی‌ها را بخوانند.

ورزشگاه آزادی تا خرتناق پر شده بود و آقا عادل nبار گفت: آدم کیف می‌کنه وقتی می‌بینه بیشتر تماشاگرا با لباس سفید اومدن. خود بازی تا دقیقه نود چیزی نداشت جز هنرنمایی‌های داور سریلانکایی!

سطح داوری این بزرگوار در حد برنج هندی هم نبود و گویا خطا را از داوری فاکتور گرفته بود. حتی آدم شک می‌کرد این بزرگوار داور فوتبال است یا مبارزات آزاد! ولی خب از جسته نحیفش پیدا بود که داور مبارزات آزاد نیست. حتی صفحه اینستاگرامش هم برایش مهم نبود!

دقیقه هشتاد تا نود دقایقیست که آدم با استادیوم خداحافظی می‌کند خصوصا اگر تیمت نتیجه نگرفته باشد. تنها چیزی که می توانست تماشاگرانی را که بیشترشان سفید پوشیده بودند را نگه دارد وقت اضافه زیاد بود. بالاخره داور تماماً روی اعصاب این لطف بزرگ را در حق ما کرد و شش دقیقه وقت اضافه گرفت. تماشاگران پیش خود گفتند: حداقل سه دقیقه‌اش را ببینیم بعد برویم!

درست در همان سه دقیقه استاد لکونته فرانسوی (دروازبان حریف) لطفی کرد که این روزها برادر در حق برادر نمی‌کند. توپ را به سینه کریم انصاری‌فرد کوبید و در ادامه جلوی پای رضا قوچان‌نژاد افتاد و گلللل! عادل هم در وصف گل رضا گفت: چقدر خوب میزنه این ضربات رو این پسر.

زمانیکه برای خوشحالی داشتیم به حنجره‌هایمان فشار می‌آوردیم! وسط زمین فیلم جنگی اکران کردند. ولی امان از این فیلبردار و گارگردان که گویا از فیلم چیزی نمی‌دانستند و به جای به تصویر کشیدن فیلم تماشاگرانی که بیشترشان سفید پوشیده بودند را نشان می‌دادند و هندی بازی‌های مبارزات را لاک می‌گرفتند. تماشاگران هم بیکار ننشستند و به یوزپلنگان در برابر عنابی‌ها کمک کردند.

ای کاش با عنابی‌ها درگیر نمی شدیم، یا حداقل تماشاگران وارد معرکه نمی‌شدند! چون آنها پول دارند، آدم گردن کلفت دارند، لابی‌هایی می‌کنند در حد لالیگا، اصلا ای‌اف‌سی دست‌شان است.

با این اوصاف فیلمبردار و کارگردان را باید قهرمان ملی معرفی کرد! زیرا هنرنمایی‌های یوزپلنگان را سانسور کردند و نگذاشتند آن ادم‌های گردن کلفت همه چیز را ببینند و بعدا سوراخ سوراخمان کنند.

خدا را شکر فیلم تمام شد و در ادامه علیرضا جهانبخش تیر خلاص را زد. در لا به لای حنجره پاره کردنمان یاد ان آدم گردن کلفت‌ها افتادیم و به افق خیره شدیم! کاش نمی‌زد چون هم گلویمان پاره شد و هم احتمالا محرومیت‌مان سنگین تر شد. اما نقداً کاپیتان آنها گفت: هم چیز را در بازی جبران می‌کنیم. او گفت همه چیز! خدا بخیر کند.