راه راه: شاعران بسیاری در طول تاریخ بوده اند که درباره ی نگرانی و یا شخصی نگران شعر سروده اند اما از دیرباز این مخاطب خاص مجهول الهویه بوده است. پس از رمزگشایی های بسیاری که انجمن ادیبان دل نگران بر واژه ی نگرانی انجام دادند توانستند مخاطب خاص این اشعار را در گذرگاه های تاریخ گیر انداخته و به مخاطب عام معرفی کنند. شرح تفسیر محققان ما بدین صورت است:

-فی المثل حافظ در غزلی می فرماد:
مخلصان را به وضع دگران می داری
روزگاریست که ما را نگران می داری
در بیت فوق مخاطب خاص در حال صحبت با وجدانش است و می گوید: چرا با افراد مخلص مثل دیگران برخورد می کنی؟ ناسلامتی اینهمه سکه و ریال در کیسه ی تو گذاشته اند! خب مرد حسابی این چند هزار دلاری که می بری سر سفره نباید حلال باشد؟ حالا که دارند خلوص نیت شان را ثابت می کنند … بر فرض که طفلانی را هم کشته باشند، اصلا از کجا معلوم در آینده از اشرار نمی شدند؟!
در نهایت پس از فائق آمدن بر وجدان خود، مخلصی از «لیست سیاه»- که نامش نخواست فاش شود- حذف می شود.

-درجایی دیگر فریدون، نه آن فریدون مشهور که اینبار از نوع مشیری اش می فرماد:
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا، که دلت با دگران است
در بیت مذکور فریدون خیلی رو و با جرأت به مخاطب خاص طعنه می زند که: هی الکی نگرانم، نگرانم نکن من که می دونم فردا میای یه چیز دیگه می گی، یه بیانیه دیگه می دی به یمن!(یمن؟! زبان نویسنده لال اشتباه تایپی بوده و امید به خدا منظور مفسر “من” است)

-شاعری مجهول تر از مخاطب خاص که ان شاالله به زودی هویتش فاش شود نیز می سراد:
دگرانت نگرانند و من دل نگران
نتوانم نگرم در تو ز بیم دگران…
اینجا شاعر حرف در دهان مخاطب خاص می گذارد وکلکی می زند: من که می دونم تو هم مثل اون دیگران واقعاً دل نگرانی و الکی نمی گی و از ترس این دیگران که پول در کیسه و بیانیه در جیبت می گذارند خودت رو به اون راه زدی ولی گل من بیا و خودت باش!
البته شاعر کمی ساده لوحانه و بدون در نظر گرفتن پست سازمانی مخاطب خاص برخورد کرده است. فلذا می گذاریم پای جوانی و خامی شاعر باشد یا اگر بخواهیم خوشبین باشیم می گذاریم پای سبک سورئالیسم.

-سعدی شیرین سخن هم با ترفندی شاعرانه می فرماد:
هر که سودای تو دارد چه غم از هر دو جهانش
نگران تو چه اندیشه و بیم از دگرانش
در بیت بالا هم مخاطب خاص در حال مناجات با کدخدا است که آخه من فدای آن ستاره های پرچمت بشم، هرکی تو رو داره چرا غم جهان رو بخوره؟ برای چی باید نگران باشه و بترسه؟! اگه زبانم لال ناشکری کردم و ابراز نگرانی هم می کنم شما به دل نگیر مجبورم! مرسی اه!

-در بیت آخری که به آن اشاره و رمزگشایی می شود فاضل نظری با رندی بالایی فرموده:
آن چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است من اما نگرانم
در بیت بالا فاضل نظری نشان داده که مخاطب خاص حالش خوب نیست هذیون می گه که چطوریه که حال همه خوبه ؟! چرا کسی کسی رو نمی کشه! چرا هیچ خبری نیست تو دنیا ؟خب من نگرانم… پس این نگرانی رو درباره چی ابراز کنم؟ من آبرو دارم آخه الان برم جلو تریبون چی بگم؟!
و بدین ترتیب هویت مخاطب خاص تمام نگرانی ها از لابه لای ابیات در هم تنیده و الفاظ شاعرانه کشف شد اما از آن جایی که اخیراً شخص مخاطب خاص از فاش شدن اسمش ابراز نگرانی کرده است و با این حساب ۱۸۱ امین ابراز نگرانی اش در سال را ثبت کرد، ما هم انصاف را رعایت کرده و به احترام مویِ …. نه سفید نه! به احترام همان سنش سکوت می کنیم.