دکتر آلیس راجرز کشف کرد اگر بتوان کاری درخور این سربازهای جنگ ویتنام پیدا کند قال قضیه کنده است. از نظر او حمل دوربین روی دست در پروژه‌های سینمایی بهترین کار برای این سربازها بود چرا که تکان‌های ناشی از تلوتلو خوردن‌های عصبی به خوبی می‌توانست حس اضطراب، خیانت، عدم قطعیت و طلاق عاطفی را در فیلم‌ها جاری سازد.