از دیگر ویژگیهای جالب کتاب این است که نویسنده با صراحت کلامی که مخصوص طنزپردازان است و بدون لکنت زبان به هرکه بخواهد و لازم بداند تشر میزند و به باد انتقاد میگیرد.
سمیرا قرهداغی یک مددکار اجتماعی مهاجران افغانستانی در ایران تصمیم میگیرد به افغانستان سفر کرده، و از آنجایی که آشنایی کامل با آداب و رسوم و فرهنگ همسایه شرقی دارد توانسته است این سفرنامه را با چاشنی طنز، بسیار دلنشین و بدور از جانبداریهای قومیتی روی کاغذ بیاورد.
شواهد تعریف عینی و آزمایشگاهی نویسندگان از طنز، این است که طنز را به عضله پا تشبیه کردهاند که با تقویت ماهیچهها از طریق ورزش، شکل میگیرد. مخاطب از خود میپرسد خب چرا پا؟ چرا مثل نمره چشم نباشد که هر چقدر به سمت پیری میروی اوضاع بدتر میشود؟