در آن روزگار (اکثریت) مسئولین جوان بودند «هم به دل هم به شناسنامه»، آنها وِلکنشان به میز و صندلی ریاست اتصالی نمیکرد و چُنان از مادیات فارغ بودند که سرانجام جوانیشان به شهادت گره میخورد.
گاهی هم بدون قصد و همانطور هِرتکی و از جهت خنده، با یک «هش»، سر خر را کج مینمودند و بدان سو گسیل میشدند. القصه مملکت بدینگونه پیش میرفت تا سنه ۱۳۵۷ که خر به سمسابی افتاد و بیرونروش پیدا کرد و دیگر به نیکی رکاب نمیداد.
بعد از شکست عثمانیها، نانواها که عادت داشتند برای خودشان کمی نوشابه باز کنند تصمیم گرفتند به مناسبت نقش خیلی خیلی مؤثر خودشان در این پیروزی، شیرینی جدیدی درست کنند تا شبیه به هلال ماهی باشد که بر روی پرچم عثمانیها قرار دارد.